تحليل نقش سرمايه انساني، تحقيق و توسعه داخلي و تجارت در ارتقا بهره وري كل عوامل اقتصاد ايران

The Analysis of the Role of Human Capital, Domestic R&D and Trade in Promoting Iran’s Economy Total Factor Productivity

هدف اين پژوهش بررسي عوامل موثر بر بهره وري كل عوامل توليد با در نظر گرفتن اعتبارات تحقيقات دولتي به عنوان سرمايه تحقيق و توسعه داخلي، درصد شاغلان داراي تحصيلات عالي از كل اشتغال به عنوان جانشين سرمايه انساني و درجه بازبودن تجاري به عنوان جايگزين تجارت مي باشد. در اين مقاله ارتباط بلند مدت و تصحيح خطاي كوتاه مدت بين بهره وري كل عوامل با ساير متغيرها طي دوره 86-1353 با استفاده از روش توزيع خودرگرسيون با وقفه هاي گسترده (ARDL) مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج برآورد نشان مي دهد كه در بلند مدت اثر سرمايه انساني و تحقيق و توسعه داخلي بر بهره وري مثبت و معنادار مي باشد و اثر متغير موهومي جنگ منفي و معنادار مي باشد. اما اثر درجه بازبودن تجاري در بلندمدت معنادار نيست در حالي كه در كوتاه‌مدت داراي اثر مثبت و معنادار مي باشد و اين بدين معنا مي باشد كه تجارت نه تنها، بهره‌وري را افزايش مي‌دهد، بلكه نرخ رشد را از طريق اثراتش بر تكنولوژي افزايش مي‌دهد. مشاركت در تجارت بين‌المللي، فشارهاي رقابتي را افزايش مي‌دهد و افزايش فشار رقابتي، شركت‌هاي داخلي را مجبور به اتخاذ تكنولوژي‌هاي جديد و افزايش كارايي مي‌كند. همچنين عوامل ديگر موثر بر بهره وري در قالب متغير روند زماني تاثير منفي و معنادار بر بهره وري دارند.

This research reviews the factors affecting total factor productivity with regard to government research funding as domestic R&D capital, the percentage of total employees with higher education from total employment as human capital and the degree of trade openness as a proxy for trade. In this paper long-term relationship and short term error-correction between total factor productivity and other variables during the periods of 1974-2007 with the use of Auto-Regressive Distributed Lag (ARDL) method has been studied. The results of estimation show that in the log-run the effect of human capital and domestic R&D on total factor productivity is positive and significant and the effect of dummy variable is negative and significant. In the long-run the effect of openness is not significant but in short-run is positive and significant. This means that not only trade, increase productivity, but also the growth rate increases through effects of trade on technology. Participation in international trade, increased competitive pressures and increasing competitive pressures forcing domestic firms to adopt new technologies and increase its efficiency. Also, other factors affecting productivity in the form of trend have the negative and significant effects.