اثر فاز اول درمان پريودنتال بر سطح سرمي آنتي بادي ضد كارديوليپين در بيماران مبتلا به پريودنتيت مزمن

مقدمه: با توجه به ارتباط بين دهان و دندان و بيماريهاي سيستميك و نقش قطعي عفونتهاي دهان و دندان در فرآيندهاي پاتولوژيك در نقاط ديگر بدن، هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر درمان غير جراحي پريودنتال بر سطح سرمي آنتي بادي ضد كارديوليپين (aCLA) است كه به طور بالقوه در پاتوژنز بيماري هاي قلبي عروقي در بيماران پريودنتال نقش دارد. مواد و روش: بيست داوطلب (11 زن و 9 مرد) با ميانگين سني 55/40 سال در اين مطالعه شركت كردند. پريودنتيت مزمن با معاينه كامل پريودنتال تشخيص داده شد. اين معاينات شامل اندازه گيري عمق پاكت (PD) و از دست رفتن چسبندگي (AL)، همچنين شاخص پلاك (PI) و شاخص لثه اي (GI) بود. بعد از بررسي پايه، همه افراد درمان غير جراحي پريودنتال را به طور كامل دريافت كردند. افراد براي بازديد نهايي 6 هفته بعد از آخرين جلسه از جرم‌گيري براي بازنگري در پارامترهاي پريودنتال مراجعه كردند. در ويزيت اوليه و نهايي، دو ميلي ليتر از خون وريدي از هر بيمار جمع آوري شده و براي تجزيه و تحليل aCLA (IgM , IgG )با استفاده از تست ELISA مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t-test تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: متوسط سطح هر دو شكل aCLA(IgM , IgG ) قبل و بعد از درمان، اختلاف معني‌داري از نظر آماري را نشان دادند (05/0 > P براي IgM و 001/0=P براي IgG) علاوه بر اين، نتايج مطالعه نشان داد كه كاهش قابل توجهي در پارامترهاي پريودنتال (PD, AL, PI, GI) بعد از درمان غير جراحي پريودنتال (001/0P < ) ايجاد شده است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه درمان پريودنتال موفق، مي‌تواند سطح سرمي يكي از نشانگرهاي زيستي التهابي ( aCLA)در مشكلات قلبي و عروقي را بهبود بخشد.

Background: Considering the relationship between oral and systemic diseases and definite role of oral infections in pathological processes elsewhere in the body, this study aimed to investigate the effect of non-surgical periodontal therapy on serum levels of anti-cardiolipin antibodies (aCLA) that potentially plays a role in the pathogenesis of cardiovascular diseases in the patients with periodontitis. Methods: The present study was conducted on 20 volunteers (11 females and 9 males) with the mean age of 40.55 years. Generalized chronic periodontitis was diagnosed thorough clinical periodontal examination at baseline visit. This examination included measurement of probing Pocket Depth (PD) and clinical Attachment Loss (AL). The Plaque Index (PI) and Gingival Index (GI) were recorded, as well. After baseline examination, all the subjects received full mouth non–surgical periodontal treatment. The subjects returned for the final visit 6 weeks after the last session of the scaling for reevaluation of the periodontal parameters. At baseline and final visits, two milliliters of venous blood was collected from each patient and a commercially available enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) was used for analyzing aCLA (IgM and IgG). Then, the data were entered into the SPSS statistical software and analyzed using paired sample t test. Results: A significant difference was found regarding the mean levels of both forms of aCLA before and after the treatment (P=0.003 for IgM and P=0.001 for IgG). In addition, the study results showed significant reductions in the periodontal parameters after non-surgical periodontal therapy (P < 0.001). Conclusions: The results of this study suggested that successful periodontal therapy could improve the serum level of one of the inflammatory biomarkers involved in the cardiovascular problems (aCLA).