روش‏هاي تشخيص آسيب ويژه زبان

Methodes for identification of specific language impairment

زمينه و هدف: آسيب ويژه زبان از شايع‎ترين اختلالات زباني دوران رشد است كه به‎واسطه وجود ناهمگوني‏هاي فراوان در پروفايل زباني جمعيت مبتلا و هم‎پوشاني علايم اين اختلال با ساير اختلالات زباني رشدي، تشخيص آن توسط محققان و درمانگران مختلف با دشواري‎هايي همراه است. هدف از اين مطالعه، مروري بر معيارهاي تشخيصي ارايه شده در مطالعات مختلف، بحث‏هاي مطرح شده در تشخيص و معرفي دقيق‎ترين روش‏هاي تشخيصي موجود بود. روش بررسي: در اين مطالعه، مقالات منتشر شده در فاصله سال‏هاي 1980 تا 2012 درباره شيوه‎هاي تشخيص كودكان پيش‎دبستاني مبتلا به آسيب ويژه زبان از كودكان هنجار در بانك‎هاي اطلاعاتي Pubmed، Google scholar، Cochran Library، Web of Science، ProQuest، Springer، Oxford، Science Direct، Ovid، Iran Medex و Magiran با استفاده از كلمات كليدي مرتبط با آسيب ويژه زبان، شناسايي و تشخيص، آزمون‏هاي استاندارد و آزمون‏هاي رشد زبان مورد بررسي قرار گرفته‎اند. نتيجه‏گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان مي‏دهد كه بر خلاف توافق عمومي متخصصان و درمانگران بر معيارهاي استثنا كردن كه يكي از اجزا فعاليت‏هاي تشخيصي آسيب ويژه زبان است، توافق نظر عمومي در مورد معيار ديگر يعني معيارهاي شمول وجود ندارد و در مطالعات مختلف، معيارهاي متفاوتي مورد استفاده قرار گرفته‏اند كه به‏طور كلي قابل تقسيم به دسته‏هاي قضاوت باليني درمانگر، معيارهاي مبتني بر عدم انطباق، آزمون‏هاي استاندارد و نشانگرهاي باليني و نشانگرهاي حاصل از گفتار خودانگيخته هستند. در اين مطالعه، مزيت‏ها، معايب و كاربرد باليني هر شيوه مورد بحث قرار گرفته است.

Background and Aim: Specific language impiarment (SLI) is one of the most prevalent developmental language disorders its diagnosis is a problematic issue among researchers and clinicians because of the heterogeneity of language profiles in the affected population and overlapping with other developmental language disorders. The aim of this study was to review the suggested diagnostic criteria for this disorder, controversies about these criteria and identify the most accurate diagnostic methods. Methods: Published article from 1980 to 2012 in bibliographic and publisher databases including Pubmed, Google scholar, Cochran library, Web of Science, ProQuest, Springer, Oxford, Science direct, Ovid, Iran Medex and Magiran about the diagnostic methods for discriminating preschoool children with specific language impiarment from normal developing children were reviewd in this article. These keywords were used for research: “specific language impairment”, “SLI”, “diagnosis or identification”, “standardized tests”, and “tests for language development”. Conclusion: The results of this study show inspite of agreement of researchers and clinicians about exclusionary criteria as one basic part of the diagnosis of specific language impiarment, there is no consensus about the other part, inclusionary criteria. Different studies used different inclusionary criteria which can be divided to categories of clincal judgment, discrepancy-based criteria, standardized testing, clinical markers and markers from spontaneous speech samples. Advantages, disadvantages, and clinical applicability of each diagnostic method are discussed in this article.