دين‌داري و كيفيت رابطه با والدين با هويت اخلاقي نقش تعديل‌كننده خودتنظيمي

Religiosity and the Quality of Childrenʹʹs Relationship with Parents and Moral Identity: the Moderating Role of Self-regulation

هدف اين پژوهش تعيين ميزان نقش تعديل‌كنندگي خودتنظيمي ‌نسبت به دين‌داري، كيفيت رابطه با والدين و هويت اخلاقي بود. روش اين پژوهش، توصيفي و طرح پژوهش همبستگي از نوع تحليل مسير است. جامعه آماري،‌ دانشجويان دختر مقطع كارشناسي دانشگاه اصفهان در سال تحصيلي 92-1391 بودند. نمونه آماري 180 نفر دانشجوي دختر به روش نمونه‌گيري چند‌مرحله‌اي تصادفي انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي نگرش‌سنج مذهب، هويت اخلاقي، خودتنظيمي ‌و والد– كودك استفاده شد. نتايج نشان داد كه مسير دين‌داري به خودتنظيمي، دين‌داري به هويت اخلاقي نمادين، خودتنظيمي ‌به هويت اخلاقي دروني، و خودتنظيمي‌ به هويت اخلاقي نمادين معنا‌دار هستند. با لحاظ آثار غيرمستقيم دين‌داري بر هويت اخلاقي از طريق خودتنظيمي، ضريب اثر دين‌داري از طريق خودتنظيمي‌ بر هويت اخلاقي نمادين و هويت اخلاقي دروني معنادار مي‌باشد، اما مسيرهاي كيفيت رابطه با والدين به هويت اخلاقي دروني و كيفيت رابطه با والدين به خودتنظيمي ‌معنادار نبود. ازاين‌رو، مي‌توان خودتنظيمي‌ را به‌عنوان يك ميانجي مناسب در رابطه بين دين‌داري و هويت اخلاقي در نظر گرفت. در مجموع، خودتنظيمي ‌و دين‌داري نقش مهمي ‌در ارتقا هويت اخلاقي‌ ايفا مي‌كنند.

The present paper seeks to determine the rate of moderating role of self-regulation in relation to religiosity, the quality of relationship with parents and moral identity. The statistical population consists of BA female students of Isfahan University in the academic year of 1391-1392 (2012-2013). The statistical sample consists of 180 female students who were selected through multi-stage random sampling. The results indicate that the path of religiosity to self-regulation, the path of religiosity to symbolic moral identity, the path of self-regulation to internal moral identity and the path of self-regulation to symbolic moral identity are significant. In terms of indirect effects of religiosity on moral identity through self-regulation, the coefficient of effect of religiosity on symbolic moral identity and internal moral identity through self-regulation is significant. The path of the quality of relationship with parents to internal moral identity and the path of the quality of relationship with parent to self-regulation are not significant. Therefore, self-regulation can be considered an appropriate intermediary in the relationship between religiosity and moral identity. Altogether, self-regulation and religiosity have an important role in the promotion of moral identity.