غربال‌گري براي تحمل به خشكي در رقم‌هاي زيتون

تنش خشكي يكي از مهم‌ترين عامل‌هاي محدود كننده توسعه كشت درخت‌هاي ميوه در ايران است. با توجه به تنوع ژنتيكي زيادي كه بين رقم‌هاي زيتون از نظر مقاومت به خشكي وجود دارد، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. در اين بررسي تيمار تنش خشكي بر اساس درصد تخليه مجاز رطوبتي خاك در سه سطح 35، 55 و 90% به ترتيب به عنوان شاهد، تنش ملايم و شديد روي نهال‌هاي يك‌ساله دوازده رقم زيتون به مدت 60 روز اعمال شد. نتيجه‌ها نشان داد كه درصد رشد طولي و تبادل‌هاي گازي در همه رقم‌ها در اثر خشكي كاهش يافت. رقم‌هاي ’ميشن‘ و ’كنسرواليا‘ كمترين كاهش رشد و بيشترين سطح تعرق و هدايت روزنه‌اي را نشان دادند. نسبت وزن خشك ريشه به اندام هوايي در همه رقم‌ها در شرايط تنش افزايش يافت و بيشترين افزايش در رقم‌هاي ’ميشن‘، ’كنسرواليا‘، ’آربيكن‘ و ’روغني‘ بود. مقدار پرولين و كربوهيدرات‌هاي محلول در پاسخ به تنش افزايش يافت. تنوع قابل توجهي بين رقم‌ها از نظر مقدار پرولين وجود داشت و بيشترين تجمع در رقم‌هاي ’آربيكن‘ و ’فدك‘ بود. با توجه به ويژگي‌هاي اندازه‌گيري شده، در بين نهال‌هاي رقم‌هاي مورد پژوهش، رقم‌هاي ’ميشن‘، ’كنسرواليا‘، ’مانزانيلا‘ و ’آربيكن‘ به عنوان مقاوم‌ترين رقم‌ها به خشكي شناخته شدند.