بررسي اثر كشش مداوم مفصلي در بهبود فيزيكي بيماران مبتلا به استيوآرتريت پيشرفته زانو

Effect of sustained traction on physical improvements of patients with severe knee osteoarthritis

زمينه و هدف: استيوآرتريت شايع ترين بيماري مفصلي بزرگسالان سرتاسر جهان است و سهم زيادي در ايجاد ناتواني در سالمندان دارد. بيماران مبتلا به استيوآرتريت پيشرفته زانو معمولا از درد و ناتواني شديد عملكردي شكايت دارند. در اين بيماران درمان هاي محافظه كارانه اغلب با نتايج ضعيفي در كاهش درد و بهبود عملكرد همراه مي باشد. در اين پژوهش، اثرات كشش مكانيكي مفصلي بر ميزان درد، تورم، دامنه حركتي و توانايي عملكردي بيماران مبتلا به استيوآرتريت پيشرفته زانو مورد بررسي قرار گرفته است. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني، 40 بيمار زن مبتلا به استيوآرتريت درجه 3و 4 كلگرن و لارنس بطور تصادفي در دو گروه درمان رايج فيزيوتراپي با و بدون اعمال كشش مفصلي انتخاب و تحت درمان قرار گرفتند. ظرفيت عملكردي و درد به ترتيب بوسيله آزمون مسافت راه رفتن شش دقيقه اي و Visual Analog Scale مورد ارزيابي قرار گرفت. از گونيامتر براي اندازه گيري دامنه حركتي استفاده شد. ادم زانو نيز به وسيله متر نواري اندازه گيري شد. يافته ها: درمان رايج همراه با اعمال كشش نسبت به درمان رايج فيزيوتراپي به طور معني داري سبب كاهش بيشتر درد(01/0 > P) وافزايش بيشتر توانايي عملكردي بيماران (05/0 > p) گرديد. نتيجه گيري: درمان رايج همراه با اعمال كشش اثرات بهتري نسبت به درمان رايج فيزيوتراپي دارد. كليد واژه ها: زانو، استيوآرتريت ، كشش، درد

Background and Aim: Osteoarthritis is the most common joint disease in adults around the world and plays a great role in inducing disability in elderly. Patients suffering from severe knee osteoarthritis usually complain of pain and severe functional disability. For these patients, conservative treatments are often induces least remedy for pain and improvement of functional ability. This study evaluates the effects of knee mechanical traction on pain, edema, range of movement and functional ability in patients with severe knee osteoarthritis. Materials and Methods: In this clinical trial, forty women with severe knee OA (grade 3 & 4 on the Kellgren-Lawrence grading scale) were recruited and randomly divided into two groups with different treatment protocols (common physiotherapy treatment and common physiotherapy treatment accompanied by knee traction). Functional capacity and level of pain were assessed by 6-minute walking test and visual analog scale respectively. A goniometer was used to measure knee range of movement and edema was also evaluated by use of measuring tape. Results: Common physiotherapy treatment accompanied by knee traction compared to common physiotherapy treatment leads to significant decrease in pain (P < 0.01) and increase in functional capacity (P < 0.05). Conclusion: Common physiotherapy treatment accompanied by knee traction is a more effective treatment than common physiotherapy procedure in patients with severe knee osteoarthritis. Key words: knee, osteoarthritis, traction, pain