شعر زنانه ايران و سبك و گويشي زنانه

Irans women poem and feminine style anddialect

سبك زنانه، نوشتار زنانه، گويش زنانه و به طوركلي نهضت زنانه نويسي، جنبشي است خودآگاهانه كه ميكوشد زنان را ترغيب نمايد كه خود را از زير سيطره نظام فكري و زباني مرد محور جامعه بيرون بكشند و از آنان ميخواهد كه از خود و اميال و اميد و آرزوهايشان به عنوان يك نيمه فعال از جامعه بشري، بنويسند و بسرايند. اين جنبش سعي دارد با مقايسه بين ادبيات توليد زنان با مردان به تمايزات زبان زنانه يا سبك نوشتاري زنانه نسبت به زبان مردان كه همان زبان مسلط و هنجار جامعه ميباشد، پي ببرد. در اين پژوهش نگارنده، تلاش نموده است با كنكاش در آثار زنان شاعر ايران نشانه هاي موجود در اشعار ايشان را، كه موجب وجه تمايز اشعار زنان از مردان ميشود و آن آثار را به سبك نوشتاري ِ زنانه متمايل ميكند، شناسايي و معرفي نمايد.

Woman style, woman writing, woman dialect and generally woman writing movement is a deliberate movement that is trying to encourage women to liberate themselves from men’s mental and verbal government and also is requiring women to write and compose their own willing, hopes and expectations as an active part of human society and is trying to find out the differences between woman language or woman writing style against those of men which indeed are norm and predominant in the society by comparing literature produced by women with those produced by men. In the present research, writer has tried to identify and present the signs existing in Iran’s women poets’ compilations by searching through their poets and will lead to distinguish between women and men poets and tends those compilations to women writing style.