بررسي عنصر گفتوگو در داستان سياوش

Analysis of Dialogues in Siavashʹʹs story

شاهنامه فردوسي يكي از بزرگترين حماسههاي جهان در عرصه ادبيات است. اين اثر به درستي بيانگر تعريف حماسه است. داستانيـ روايي بودنِ آن كه از عناصر مهم حماسه است، زمينه ارايه مفاهيم و اهداف فردوسي است. تاثيرگذاري عناصر داستان در شاهنامه، بيانگر آگاهي فردوسي از چگونگي ارايه داستان و عناصر داستاني است. پيوند استوار و موثر عناصر داستان از ويژگيهاي برجسته داستاني در اين اثر بيهمتاست. گفتوگو كه يكي از عناصر و عوامل ادبيات داستاني معاصر است در شاهنامه نيز به شكلي كارآمد در تنه داستانها قرار گرفته است. تكگويي دروني، گفتوگوهاي دوسويه، گفتوشنودهاي يكسويه مكتوب، گفتوگوي تمثيليـاسنادي، گفتوكنشو... از انواع گفتوگو در داستان سياوش است. اين عنصر تاثير مستقيمي بر عناصر ديگر از جمله پيرنگ، گرهگشايي، گرهافكني، توصيف صحنه و بهويژه ايجاد كشمكش و معرفي شخصيتها دارد. در اين پژوهش به بررسي عنصر گفتوگو و نقش آن در داستان سياوش پرداخته ميشود.

Shahname authored by Ferdowsi is one of the significant epics in the history of literature. It is truly an epic which wherein a narrative style as a main feature of epic works deployed is to convey the intended meanings and purposes of the poet. The impact the story elements exerts on readers itself represents the cognizance of Ferdowsi to depict the story and its elements. The telling and firm narrative cohesion of story elements is the conspicuous feature of this unique literally masterpiece. Dialogue known as a core ingredient of contemporary literature has effectively been established in multiple stories of Shahname. Inner monologues, mutual utterances, lateral written dialogues, documentary-allegorical dialogues, interaction, and talk shape a wide range of dialogues uttered in Siavash. This diversity bears a close relation to other elements such as plot, complication, resolution, depiction, and more importantly, to conflicts and character presentation. This study explores the element of dialogue and its role in Siavash story.