اسكار كليه در شيرخواران با هيدرونفروز مادرزادي و ريفلاكس وزيكويورترال

Renal Scaring in Infants with Prenatal Hydronephrosis and Vesicoureteral Reflux

سابقه و هدف: ريفلاكس وزيكويورترال اوليه يك بيماري ارثي است كه پس از تولد در حضور عفونت ادراري شانس آسيب كليه و اسكار را افزايش ميدهد. طي سالهاي اخير، احتمال ايجاد آسيب كليه، قبل از تولد و بدون بروز عفونت ادراري نيز مطرح شده است. لذا اين مطالعه به منظور بررسي حضور اسكار و آسيب برگشت ناپذير كليه در نوزادان با سابقه هيدرونفروز مادرزادي و ريفلاكس وزيكويورترال انجام شد. مواد و روشها: اين مطالعه مقطعي بر روي 59 نوزاد با سابقه هيدرونفروز مادرزادي انجام شد. پس از تاييد وجود هيدرونفروز بعد از تولد و منفي بودن كشت ادرار، VCUG (voiding cystourethrography) انجام شد و در صورت وجود ريفلاكس وزيكويورترال براي ارزيابي آسيب كليه (كاهش جذب ماده راديواكتيو)، از اسكن DMSA ( (Dimercaptosuccinic Acidاستفاده گرديد. آسيب كليه از درجه I-V مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: اين مطالعه از 59 نوزاد با سابقه هيدرونفروز مادرزادي و ريفلاكس وزيكويورترال، 39 كودك (1/66%) پسر و بقيه دختر بودند. از 116 واحد كليه مورد بررسي در 95 واحد ريفلاكس وجود داشت كه 51 واحد (7/53%) داراي اسكار بود. در 39 واحد (62%) داراي ريفلاكس در پسران و 12 واحد (5/370%) در دختران اسكار مشاهده گرديد (05/0p < ). همچنين، هيچكدام از واحدهاي كليه با درجه I ريفلاكس، اسكار نداشتند. ميزان آسيب كليه به ترتيب در درجات II-V نيز 5/37%،1/42%، 1/48% و 5/88% بوده است (05/0p < ). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه ميزان اسكار در جنس مذكر و در درجات بالاي ريفلاكس بيشتر مي باشد. بنابراين تشخيص زودهنگام اين بيماري و انجام اقدامات لازم جهت جلوگيري از ايجاد عفونت ادراري و اسكار جديد در سنين بعدي از اهميت خاصي برخوردار مي باشد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Primary vesicoureteral reflux (VUR) is a hereditary disease and the risk of scar increased with VUR. In a few years ago, probability of renal scar formation before delivery and urinary tract infection is suggested. So, this study was done to evaluate this theory and detection of renal scar in neonates with prenatal hydronephrosis and VUR. METHODS: This cross sectional study was performed on 59 neonates with history of prenatal hydronephrosis. The hydronephrosis were proved after delivery and VCUG (voiding cystourethrography) was done with negative urine cultures. For detection of scar (decrease radioisotope absorption), DMSA (Dimercaptosuccinic Acid) was done in all neonates with VUR. Scar in grade I-V was assessed. FINDINGS: This study was done in 59 neonates with history of prenatal hydronephrosis and VUR. Thirty nine (66.1%) neonates were boy and others were girl. Among 116 kidney units, 95 units had VUR and 51 (53.7%) units had scar. Thirsty nine (62%) units with VUR in boys and 12 (37.5%) units in girls had scar (p < 0.05). Also, none of units with grade I had scar. Scar in grade II-V was 37.5%, 42.1%, 48.1% and 88.5%, respectively (p < 0.05). CONCLUSION: The existence of high rate scar in these neonates, especially in males and with high grade VUR indicated that early diagnosis and also prevention of UTI and new scare formation is very important. KEY WORDS: Neonates, Prenatal hydronephrosis, Vesicoureteral reflux, Renal scar.