ظاهره التناص في مسرحيه ( الملك هو الملك)

سعدالله ونوس ازنمايشنامه نويسان بزرگ سوريه است كه براي شكوفايي نمايشنامه عربي تلاش بسيارنمود. آثار سعدالله ونوس جايگاه والايي درميان نمايشنامه هاي عربي اصيل دارد، از جمله آنها مي توان به نمايشنامه (الملك هو الملك) اشاره نمود كه از نمونه هاي برجسته نمايشنامه اي معاصر است اين نمايشنامه به مسايل روزعرب پرداخته، واقعيت هاي جامعه عربي و حاكمان آن را منعكس مي نمايد. تناص اصطلاحي شايع در نقد عربي حديث و ترجمه اصطلاح فرانسوي (intertext) ميباشد.اين اصطلاح به معناي ارتباط و تداخل يك متن با متون ديگر است.تناص داراي قوانين و شكل هاي متعددي است. نمايشنامه نويسان خلاق معاصر به منظور پربارنمودن آثار خويش پيوسته به گنجاندن ميراث گرانبهاي قديم در آنها اهتمام مي‌ورزيدند. سعدالله ونوس از جمله اين نمايشنامه نويسان است كه درنمايشنامه (الملك هو الملك) از اسلوب‌ها و داستان‌هاي (الف ليله و ليله) به گونه اي موثر بهره برده بكار مي‌گيرد تا از تاثير اين كتاب مشهور در اين نمايشنامه پرده بردارد. اين مقاله برآن است كه به تحليل اين نمايشنامه در سايه موضوع تناص بپردازد و در دو زمينه 1- داستان و2- شيوه فني به بررسي و روشن سازي انواع و اشكال تناص اقدام نمايد.

Sa’dallah Wannous is a great Syrian play writer who has made great endeavor to flourish and help make Arabic playwright shine. His works have an elevated position among original Arabic dramas the one being Al-Malek -ho- Al-Malek which is the most prominent sample of contemporary dramas. This work focuses on everyday problems of Arabs and reflects realities of Arab society and their rulers. Tanas (intertextual) is a prominent term in modern Arabic criticism and is an outcome of a French term ʹintertextʹ. This term means connection and intermittence of a text with other. This term possesses different rules and forms. Sensational play and its high level of acceptance among Arabs motivated the authors to consider it from new point of view. Contemporary creative play writer in order to make their works forceful could interpolate old invaluable heritage with them. Sa’dallah Wannous are one among those who in his work Al-Malek -ho- Al-Malek effectively took help of fables and stories of renowned Alef Laila (Hazar-o-Yek Shab). Taking into account intertextual phenomena, the current paper tries to evaluate the proposed playwright and highlight different forms of intertextaulity in two fields i.e. story and technocal method.