پاستوراليسم، طبيعت بكر در مقابل طبيعت مصنوع

Pastoralism، Wild Nature against Artificial Nature

منظر عمودي1عبارتي است نو كه مانند بسياري از مباحث جديد داراي دو وجه تجاري و علمي است. بخش تجاري آن به لايه‌هاي سطحي طراحي داخلي و معماري دلالت دارد كه به استفاده از گياه در لايه بصري محدود است و در لايه‌هاي عميق‌تر زاييده تفكري نوين و پيونددهنده حوزه‌هاي مشترك معماري، معماري منظر و طراحي شهري است. شماره 3 مجله Architectural design سال 2013 كه با عنوان پاستوراليسم نو2 منتشر شده از اين تفكر نوين مي‌گويد كه درصدد اصلاح وضعيت شهرهاي امروز به كمك منظر است. پاستوراليسم به دنبال برقراركردن اتصال دوباره شهرها با عناصر طبيعيِ زمينه‌ آن است. اين رويكرد در تلاش براي درك طبيعتي است كه روزي بستر زندگي شهري و انساني بوده ولي امروز رشد بي‌رويه شهرها سبب گسست عميق شهر از طبيعت و در پي آن جدايي انسان از ريشه‌هاي خود شده ‌است. تفاوت ميان پاستوراليسم با رويكردهايي كه به نوعي سعي در بازگرداندن طبيعت به شهر دارند، در نوع برخورد با وضع موجود شهرهاست. طبيعت‌گرايان با بازسازي بخش‌هايي از طبيعت در ميان شهر، پيوند ميان شهر و طبيعت را برقرار مي‌كنند. در رويكرد حاكم بر طبيعت‌گرايي متعارف، وجه مادي و عيني طبيعت كه در اثر رشد مصرف‌گرايي در حال نابودي است، مورد توجه قرار مي‌گيرد و تلاش مي‌شود از طريق افزايش كميت طبيعت، كمبود آن جبران شود. حال آنكه در پاستوراليسم از پتانسيل‌هاي معماري و اجزاي آن براي بازگرداندن طبيعت استفاده مي‌شود. در اين رويكرد، طبيعت به عنوان كيفيت مورد نياز رشد انسان مورد توجه قرار مي‌گيرد و تنها جنبه‌هاي كمي آن تامين‌كننده خواست و نياز انسان شناخته نمي‌شود.

Vertical landscape is a new term alike other new subjects which offer both commercial and scientific functions simultaneously. The commercial side is surface which includes interior designs and architectural green walls limited to visionary layers. The deep scientific part comes from new concepts which connect commonly possessed areas in architecture, Landscape and Urban design. The 3rd Architectural Design Magazine of 2013 is published with title of “The NEW Pastoralism: Landscape into Architecture” which talks about new movements that make efforts on modifying the today situation of cities. The new pastoralism seeks to rebuild the lost affiliations between cities and contextual natural elements. New pastoralism is an endeavor to percept the notion of nature which once was the contest of human life and urban life which has been neglected through uncontrolled city developments. The difference between other approaches and scholarly thoughts which try to reconnect human and nature is in their point of considering current situations of cities. Naturalists try to erase possible parts of the city and rebuild the natural past elements while NEW Pastoralism uses cities elements to enhance this current situation. Any scene in the city can be noted as a landscape which reminds us of the nature even if it is artificial. New pastoralism celebrates newfound conviviality in the city through landscape. This report considers the general aspects of the approach.