چالش گناه ذاتي از نگاه آگوستين و پلاگيوس

The Challenge of Inherent Sin in Pelagius and Agustinʹʹs View

يكي از اعتقادات مهم مسيحيان، اعتقاد به گناه ذاتي است. براساس اين اعتقاد، حضرت آدم(ع) از ميوه شجره معرفت نيك و بد خورد، در‌حالي‌كه خداوند او را از خوردن آن نهي كرده بود. اين عمل و گناه، نه‌تنها موجب سقوط آدم(ع) گرديد، بلكه همه ذريه او را نيز آلوده كرد. آگوستين و پلاگيوس دو تن از دانشمندان بزرگ مسيحيت و از مهم‌ترين نظريه‌پردازان در زمينه گناه ذاتي هستند كه تقابل ديدگاه‌هاي آنان در اين زمينه مي‌تواند بسيار جالب توجه باشد. اين مقاله با رويكرد تحليل محتوا،‌ بررسي اين آموزه را بر‌اساس ديدگاه آگوستين و پلاگيوس بر عهده دارد.

The belief in inherent sin is one of the important beliefs in Christianity, according to which, Adam ate the fruit of the tree of knowledge on good and bad while God had forbidden him. This act and sin not only descended Adam but also polluted all his offspring. Agustin and Pelagius are two great Christian thinkers and the most important theorists of inherent sin, and confrontation between their views about inherent sin can be very noteworthy. Using content analysis approach, the present paper reviews this doctrine based on Pelagius and Agustinʹs views.