تاملي در كيهان‌شناسي بودايي

A Reflection on Buddhist Cosmology

با آنكه بودا پيروان خود را از پرداختن به مباحثي همچون آغاز و انجام جهان برحذر مي‌داشت، اما بعدها متون ديني مكاتب اصلي بودايي، تصويري از جهان‌شناسي بودايي ارايه مي‌كنند. كيهان‌شناسي بودايي به دو نوع كلي تقسيم مي‌شود: كيهان‌شناسي فضايي يا مكاني كه آرايش عوالم مختلف را توصيف مي‌كند و كيهان‌شناسي زماني كه چگونگي پيدايش و نابودي كاينات را بيان مي‌كند. كيهان‌شناسي فضايي بر دو نوع كيهان‌شناسي عمودي يا چَكرَوادَه يا چَكرَواله و كيهان‌شناسي افقي يا شاهسره‌ واده تقسيم مي‌شود. لازم به يادآوري است كه در دين بودا يك نظام جهان‌شناختي واحد وجود ندارد و اين نشان از ناهماهنگي در اين آيين است.

Although Buddha forewarned his followers against discussing such issues as the beginning and end of the universe, the religious texts of main Buddhist schools, later, provide a picture of Buddhist cosmology, which is divided into two main types: spatial or spacial which describes the arrangement of different worlds and temporal cosmology which explains how creatures are created and destroyed. Spatial cosmology is divided into vertical or cakravada (or cakravada) cosmology and horizontal or sahasravada cosmology. It should be noted that there is no single cosmological system in Buddhism, which shows its disharmony.