ارتباط تعويق آكادميك با موفقيت و خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي تهران سال 1391

The Relationship between Academic Procrastination, Academic Achievement, and Self-Efficacy in Nursing Students of Tehran University of Medical Sciences

مقدمه: اكثر دانشجويان به طور مداوم در انجام فعاليت‌هاي علمي خود تعويق دارند. با اين‌حال افراد داراي سطوح بالاي خودكارآمدي، معمولاً تكاليف را به عنوان چالش‌هايي مي‌بينند كه بايد بر آن‌ها تسلط يابند. هدف اين پژوهش بررسي ارتباط تعويق آكادميك با موفقيت و خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي تهران است. روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي از نوع همبستگي است. نمونه‌هاي پژوهش دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد پرستاري دانشگاه علوم پزشكي تهران بودند كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با تخصيص متناسب انتخاب شدند. داده‌ها از طريق پرسش‌نامه مربوط به تعويق آكادميك، خودكارآمدي تحصيلي و موفقيت تحصيلي دانشجويان(ميانگين نمرات ترم‌هاي قبلي) جمع‌آوري شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌‌ها از آمار توصيفي و استنباطي ( آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، آناليز واريانس و t تست) استفاده شد. نتايج: همبستگي خطي معنادار و معكوسي بين نمره تعويق آكادميك با نمره خودكارآمدي و موفقيت تحصيلي در دانشجويان پرستاري وجود داشت(001/0P?) به طوري كه هر چقدر نمره تعويق آكادميك دانشجويان بيش‌تر بود، نمره خودكارآمدي تحصيلي و موفقيت تحصيلي كاهش و با افزايش نمره خودكارآمدي تحصيلي، موفقيت تحصيلي بيش‌تر مي‌شد. از ميان متغيرهاي دموگرافيك، جنس با تعويق آكادميك و خودكارآمدي تحصيلي و سن با موفقيت تحصيلي ارتباط بيش‌تري داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه احتمالابا افزايش تعويق آكادميك، موفقيت و خود كارآمدي تحصيلي كاهش مي‌يابد، ضروري است كه مطالعات تكميلي جهت بررسي علل تعويق آكادميك و روش‌هاي بهبود خودكارآمدي و موفقيت تحصيلي انجام گيرد.

Introduction: Most college students continuously procrastinate on academic tasks. Yet, those with higher levels of self-efficacy usually consider assignments as challenges to overcome. The aim of this study was to investigate the relationship between academic procrastination, academic achievement, and self-efficacy in nursing students of Tehran University of Medical Sciences. Methods: This cross-sectional correlation study was performed on a sample of undergraduate nursing students on semesters 3 to 6 and graduate nursing students on semesters 2 and 4 who were selected through modified cluster sampling method. Data was collected through questionnaires of procrastination assessment student scale, academic self-efficacy scale and academic achievement (grade point averages of preceding semesters). Data was analyzed using descriptive and inferential statistics (Pearson correlation, ANOVA, and t-test). Results: There was a significant inverse linear relationship between self-efficacy and academic procrastination achievement in nursing students (p < 0.001) so that if the academic procrastination increased, academic achievement and self-efficacy would decrease and if the academic self-efficacy increased, academic achievement would increase. Among the demographic variables, gender was more associated with academic procrastination and academic self-efficacy while age was more associated with academic achievement. Conclusion: Considering the finding that increase in academic procrastination will decrease academic achievement and self-efficacy, complementary studies are needed to investigate causes of academic procrastination and ways to improve academic achievement and self-efficacy.