توصيف ساخت هاي تحليلي فعل در زبان فارسي براساس دستور واژي نقشي

A description of analytic structures of Persian verb on the basis of Lexical Functional Grammar

تاكنون فعل و گروه فعلي زبان فارسي با توجه به رويكردهاي مختلفي، چون برنامه كمينه-گرا، نظريه وابستگي و جز آن مورد بررسي و توصيف قرار گرفته است. تحقيق حاضر تلاش ديگري است در جهت توصيف ساخت هاي تحليلي فعلي در چارچوب دستور واژي نقشي. در اين مقاله، در ابتدا مفاهيم و اصول پايه اي اين دستور به طور اجمالي بيان شده است و سپس با توجه به اين مفاهيم و امكانات دستور واژي نقشي، سعي شده است تا با ارايه قواعد عام ساختهاي تحليلي فعلي توصيف شوند. اين قواعد عام، شباهت نقشي و نحوي فعل هاي كمكي/ معين را به صورت مطلوبي نشان مي دهند و كاملاً در راستاي شباهت تكويني اين افعال هستند.

Different formal approached have already been used to describe Persian verbal structures. This study is yet another attempt oriented towards a description of analytic structures of Persian verbal system. The arguments and discussions presented here are based on the concepts and principles as depicted in Lexical Functional Grammar. Here it is shown that this framework can be fruitfully used to account for similarities of auxiliaries used in different analytical structures; The auxiliaries which are otherwise considered as different linguistic units with different formal and functional characteristics.