نقش فن تعبير در تحليل متن: رويكردي براساس نظريه مناسبت

هدف اول اين مقاله نقش فن تعبير در تحليل متن و تشريح سه عامل مهم دخيل در درك و تعبير معني يك كلام در چارچوب نظريه مناسبت خواهد بود كه عبارتند از گوينده، متن و شنونده كه خود به تسهيل تحليل متن منجر مي شود ( اسپربر و ويلسن، 1986). اين تحقيق مسايلي را درباب صحيح و يا ناصحيح بودن معنايي كه در حين تعبير ممكن است بروز كند روشن مي سازد. به همين دليل سعي مي شود اين مهم كه آيا كلام متن از مناسبت فن تعبير تاثير مي‌پذيرد يا خير، تبيين گردد. هر فرد به مثابه شاهد يا مشاركت كننده در گفتگو اين حق را دارد كه در خصوص دلايل تاييد يا عدم تاييد رفتار تعبير كننده ها پرسش هايي مطرح سازد ، از اين رو در تحقيق حاضر، تمركز بر دو مسيله حايز اهميت است: با در نظر گرفتن متن مي‌توانيم بكاربري عبارات و معني زباني آنها و در مورد معبر درك كاربرد عبارات ذكر شده را بر حسب معني زباني آنها ارزيابي كنيم.