مقايسه ميزان انطباق صورت مكتوب و ملفوظِ نوشتار در زبان فارسي و انگليسي

A Comparison of the Degree of Uniformity between the Written and Spoken Forms of Text in Persian and English

در پژوهش حاضر، سعي بر تعيين ميزان تطابق صورت مكتوب و ملفوظ نوشتار، از طريق بررسي تناظر نويسه- واج در زبان فارسي و مقايسه آن با زبان انگليسي مي­ باشد. براي نيل به اين هدف، انواع روابط احتماليِ ممكن ميان واج و نويسه در شش گروه متمايز طبقه­ بندي و شماره­ گذاري مي­ شوند. سپس، دو كتاب داستان كوتاه فارسي و انگليسي را برگزيده و 5000 واژه از هر كتاب مورد بررسي قرار گرفته و هر نويسه در تناظر با واج معادلش قرار داده شده و با مقايسه آن­ ها، نوع رابطه نويسه و واج براي هر مورد تعيين مي­ گردد. پس از تجزيه و تحليل دقيق داده­ ها، بسامد و ميزان فراواني هر يك از روابط احتمالي در ميان داده­ هاي زبان فارسي معين شده و با نتايح حاصل از داده­ هاي انگليسي مقايسه مي­ شوند تا مواردي كه موجب عدم انطباق ميان صورت مكتوب و ملفوظ نوشتار در زبان فارسي مي­ شوند، مشخص شده و بسامد آن­ ها با موارد مشابه در زبان انگليسي مورد سنجش قرار گيرد. در نهايت مشخص گرديد كه نارسايي­ هايي كه براي نظام نوشتاري فارسي عنوان مي­ شود، مختص اين خط نيست و در نظام نوشتاري زبان انگليسي هم موارد مشابهي وجود دارد و به طور كلي نبود رابطه يك به يك بين نويسه و واج در هر دو زبانِ مورد بررسي در ميان واج­ هاي واكه­ اي به مراتب بيش از واج­ هاي همخواني مشاهده شد و در هر زباني اين عدم تطابق به نحوي خود را مي­ نمايد. همچنين، ميزان انطباق كامل صورت مكتوب و ملفوظ نوشتار نيز در زبان فارسي حدود يك و نيم برابر بيش از زبان انگليسي رخ داده بود.

The present study attempts to determine the degree of uniformity between the written and spoken forms of text through the study of grapheme-phoneme correspondence in Persian and comparing it with English. To achieve this goal, different possible relationships between phonemes and graphemes were categorized into 6 numbered groups. Then two Persian and English short story collections were chosen and 5000 words of each book were studied. Each grapheme is matched with its corresponding phoneme, and then they are compared to determine the type of grapheme -phoneme relationship for each pair. Finally, it was determined that in both languages under study, a lack of one-to-one relationship between grapheme and phoneme was more discernible among vowels than among the consonants. A complete uniformity between the written and spoken forms of the text was also found to occur one and a half times more in Persian than in English.