ميزان ابتلا به نشانگان آلرژي دهاني در بيماران مبتلا به رينيت آلرژيك فصلي با استفاده از آزمون چالش غذايي

Assessment of oral allergy syndrome in patients with seasonal allergic rhinitis by food challenge test

زمينه:. نشانگان آلرژي دهاني شامل علايم ازياد حساسيت فوري وابسته به ايمونوگلوبولين E، به‌علت واكنش متقاطع بين پروتيين‌هاي گرده گياهان، ميوه‌ها و سبزيجات تازه پس از خوردن آن‌ها مي‌باشد. اين نشانگان در 40 تا80 درصد بيماران مبتلا به رينيت آلرژيك فصلي وجود دارد. تاكنون بررسي‌هاي اندكي در مورد رينيت آلرژيك فصلي و ميزان ابتلا به نشانگان آلرژي- دهاني انجام گرفته است. هدف مطالعه حاضر شناخت هر چه بيشتر اين نشانگان مي باشد كه سبب درمان به هنگام و بهبود كيفيت زندگي بيماران مي‌گردد مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي كه به‌صورت آينده‌نگر انجام شد، 103 بيمار مبتلا به رينيت آلرژيك فصلي در مركز تحقيقات آلرژي دانشگاه علوم پزشكي مشهد وارد پژوهش شدند. حساسيت به آلرژن‌هاي هوايي با آزمون پوستي پريك ارزيابي شد و پاسخ مثبت 3 ميلي‌متر بيشتر از كنترل منفي تعريف گرديد. برمبناي شرح حال آلرژي غذايي و آزمون پوستي پريك مثبت جهت تاييد تشخيص براي بيماران آزمايش چالش غذايي به‌صورت يكسو كور انجام شد. در نرم افزار آناليز آماري SPSS ويرايش 5/11 با كمك آزمون‌هاي آماري كاي مربع، و تي زوجي هم مقايسه شدند. همچنين P كمتر از 05/0 به‌عنوان سطح معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: از 103 بيمار مبتلا به رينيت آلرژيك فصلي 63 بيمار (2/61 درصد) با ميانگين سني 6/10±8/28 سال مبتلا به نشانگان آلرژي-دهاني و 40 بيمار (8/38 درصد) با 2/13±8/26 سال به آن مبتلا نبودند. ميانگين سال‌هاي ابتلا به بيماري در گروهي كه نشانگان آلرژي دهاني داشتند 9/5±7 سال و در گروه مقابل 4±5 سال بود كه به‌طور معناداري تفاوت داشت (04/0-03/0=CI، 03/0=P). اين نشانگان در زنان و بيماراني كه هم زمان آسم و كنژنكتيويت آلرژيك داشتند، بيشتر بود اما رابطه آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه همه بيماران مبتلا به رينيت آلرژيك فصلي مبتلا به نشانگان آلرژي دهاني نمي‌شوند ولي به‎طور معناداري طول دوره رينيت آلرژيك فصلي با افزايش ابتلا به نشانگان آلرژي دهاني همراه بود. اگر چه مطالعات بيشتر همراه با چالش غذايي دوسوكور و كنترل شده با پلاسبو پيشنهاد مي‌گردد.

Background: Oral allergy syndrome (OAS) characterized by oral IgE-mediated symptoms, which is caused by cross-reactivity between proteins in pollens, fresh fruit and vegetables. OAS is presents in 40% to 80% of Allergic rhinitis patients. Association between oral allergy syndrome and duration of seasonal allergic rhinitis is not well known. Early treatment of Patients with OAS caused improvement in quality of life and relief of their symptoms. Material and methods: In this prospective cross-sectional study between March 2012 to September 2012, 103 consecutive patients with seasonal allergic rhinitis were entered to this study. Their sensitizations to common aeroallergens were confirmed by skin prick test (SPT) by three mm more than negative control. According to food allergy history and prick-to-prick test results, we considered 63 of 103 patients for single-blind oral food challenge test. Data analyzed bty SPSS software (ver 11.5), and by Chi squeare test and paired T test. P-value lower than 0.05 was considered as significant. Results: Among studied cases, 63 patients (61.2%) with 28.8±10.6 years old had OAS and 40 (38.8%) with 26.8±13.2 years old not OAS. We found that there was significant difference between duration of seasonal allergic rhinitis in OAS group (7±5.9 years) and non-OAS group (5±4 years) (P=0.03, CI=0.03-0.04). This syndrome was more in women and patients who had concomitant asthma and allergic conjunctivitis but statistical association was not significant. Conclusions: This study showed that all of the patients with hay fever do not develop OAS. Duration of seasonal allergic rhinitis was associated significantly with oral allergy syndrome. However, further studies with more sample size and double-blind placebo controlled methods might be needed.