قلب در عرفان اسلامي

Heart in Islamic Mysticism

قلب در لغت به معناي دگرگوني و وسط و از نظر اصطلاحي لطيفه رباني و در قران و عرفان مقصود از آن مركز الهي و آگاهي انسان است. آن مركز وجود انسان اعم از مراتب جسماني، عاطفي، عقلاني و معنوي، همچنين مركز خداي متعال نيز است. برخي عرفا اطوار وجودي آدمي را جسم، نفس، دل، روح، سر، سرالسر و قلب را به هفت مرتبه (صدر، قلب، شغاف، فواد، سويدا و مهجه القلب) تقسيم مي‌كنند. عارفي كه با تطهير قلب و با ذكر حقيقي به اين قلمرو روحاني مي‌رسد با آن خدا را مي‌بيند. پس سلوك نوعي درنورديدن قلب و ترقي از مراتب مختلف وجود و قلب به مراتب بالاتر است. اين مقاله به روش توصيفي و تحليلي تدوين يافته است.

The term ʹheartʹ denotes evolution and revolution, and literally it means divine favor, while in the Koran and mysticism it pertains to the divine and consciousness center of human being. The center also contains the physical, emotional, rational and spiritual stages, as well as the center of the Almighty. Some mystics have divided the inner self of human being into seven layers including body, soul, sentiment, ghost, head, mystery, top secret, and heart. The mystic who purifies his heart and through real invocation achieves such a spiritual domain he is able to witness God. Thus, spiritual journey is a type of trip into oneʹs heart and upheaval from different stages of existence and heart to higher stages. This paper is prepared through descriptive analytic method.