بررسي آگاهي، نگرش و عملكرد دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر اصفهان نسبت به خوددرماني با دارو

Knowledge, Attitude and Practice of Students in Universities of Isfahan, Iran toward Self Medication

مقدمه: خوددرماني يكي از شايع‌ترين اعمال در سراسر جهان است. آمار و اطلاعات گوياي افزايش شيوع مصرف خودسرانه داروها در كشور ايران است. از اين رو اين مطالعه با هدف بررسي آگاهي، نگرش و عملكرد دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر اصفهان در خصوص خوددرماني انجام گرفت. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي، تحليلي و مقطعي بود كه 600 نفر از دانشجويان دانشگاه‌هاي اصفهان در آن شركت نمودند. با توجه به وجود 3 دانشگاه دولتي در سطح شهر اصفهان، نمونه‌گيري در مطالعه حاضر به صورت چند مرحله‌اي و بر اساس تعداد كل دانشجويان هر دانشگاه صورت گرفت. اطلاعات به وسيله پرسش‌نامه محقق ساخته جمع‌آوري گرديد. اعتبار پرسش‌نامه با استفاده از روش اعتبار محتوا و پايايي ابزار نيز از طريق همساني دروني (7/0) تاييد شد. پس از گردآوري اطلاعات، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 15SPSS و آزمون‌هاي آماري همبستگي Pearson، t Independent و ANOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمره آگاهي (9/17 ± 93/83) و عملكرد صحيح (49/6 ± 58/97) دانشجويان در سطح بالايي قرار داشت، اما نگرش دانشجويان در زمينه خوددرماني در سطح متوسطي قرار داشت. در اين مطالعه 2/14 درصد از دانشجويان در طي 2 ماه گذشته حداقل در مورد يك بيماري اقدام به مصرف خودسرانه دارو نمودند. بيشترين فراواني خوددرماني به تفكيك نوع بيماري شامل سرماخوردگي و به تفكيك نوع دارو، شامل داروهاي مسكن بود. عمده‌ترين علل خوددرماني نيز تجربه قبلي از بيماري و در دسترس بودن داروها و مهم‌ترين عامل پيش‌گيري‌كننده در زمينه خوددرماني، عدم اعتقاد به خوددرماني بود. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش، ارايه آموزش‌هايي به دانشجويان در جهت اصلاح نگرش آنان ضروري به نظر مي‌رسد تا علاوه بر بهبود عملكرد آنان، از تاثير اين نگرش به عنوان افراد تحصيل كرده در جامعه جلوگيري شود.

Abstract Background: Self medication is one of the commonest actions in the world. The purpose of this study was to determine the knowledge, attitude and practice of students in universities of Isfahan toward self medication. Methods: In this descriptive, analytical, cross-sectional study, 600 students of universities in Isfahan were selected. Since there are 3 public universities in Isfahan, multilevel sampling was performed based on the total number of students in each university. The data was collected by a researcher-developed questionnaire. The validity and reliability of the questionnaire have been confirmed by content validity, face validity and internal reliability (? = 0.7). The collected data was analyzed by SPSS15. The significance level was considered as P < 0.05. Findings: The average scores of knowledge (83.93 ± 17.9) and practice (97.58 ± 6.49) of students were high. However, their attitude toward self medication was moderate. About 14.2% of the students had experienced self medication at least once in the past two months. The participants used self medication mainly for cold. In addition, pain killers were the most frequent medicine. The commonest causes of self medication were previous experience of the disease and availability of medicines. The most important preventive reason of self medication was lack of belief in self medication. Conclusion: Based on our findings, the attitude of students was moderate. Therefore, considering the important role of students in the society, the necessity of providing instructions to students for changing their attitude is apparent.