به سوي تعريف، تحديد و تعيين الگوي ارتباط وحياني در پرتو سه ديدگاه رايج ناظر به وحي

Toward the Definition, Delineation, and Determination of a Revelational Communication Pattern in Light of three Current Viewpoints concerning Revelation

اين مقاله، الگوي ارتباط وحياني را در پرتو سه ديدگاه رايج ناظر به وحي تعريف، تحديد و تعيين مي‌كند. ابتدا به پيشينه بحث اشاره و الگوهاي اصلي موقعيت ارتباطي از جمله الگوي سوسور، شانون، مولز، بوهلر و ياكوبسن در ارتباط با الگوي ارتباط وحياني بررسي مي‌شوند. سپس سه ديدگاه گزاره‌اي بودن، تجربي بودن و گفتاري بودن سرشت وحي تحليل و بر نكات قوت و ضعف هريك اشاره و بر اين نكته تاكيد مي‌شود كه كنش گفتاري كارآمدتر ماهيت زبان وحي را نشان مي‌دهد. اين مقاله نشان مي‌دهد كه ديدگاه درست‌تر درباره ماهيت وحي از تركيب دو ديدگاه گزاره‌اي بودن و گفتاري بودن وحي حاصل مي‌آيد كه از آن به وحي رسالي و يا اسلامي تعبير مي‌شود.

This article defines, delineate, and determine the Revelational communication pattern in light of three current viewpoints concerning Revelation. At first, the background of the discourse is touched upon and the main patterns of communication situation, including the patterns of Saussure, Shannon, Moles, Buhler, and Jacobson in relation to the Revelational communication pattern, are examined. Then, the three viewpoints of regarding the nature of Revelation as propositional, experimental, and enunciatory are analyzed, the strengths and weaknesses of each one of them are pointed out, and it is emphasized that the enunciatory function displays the nature of the Revelation language more efficiently. This article shows that a better viewpoint about the nature of Revelation is obtained through the combination of the two viewpoints that regard Revelation as being propositional and enunciatory, which is phrased as risali (Prophetic-mission) or Islamic Revelation.