شاعران چگونه در فضاي شعر مي‌انديشند؟

How Do Poets Contemplate in Poetic Space?

شعر به اشاره در باب چيزي مي‌پردازد كه نمي‌توان آن را بيان كرد و اصولاً قابل بيان به نثر و زبان نثر و يا نثر منظوم نيست. در حقيقت، شعر قابل معني‌كردن نيست، بلكه قابل تعبير است. برخي شاعران براي انديشه و مسيله‌ يا مناسبتي كه در ذهن دارند اقدام به سرودن شعر مي‌كنند. اين‌گونه شاعران را «شاعران مناسبت‌ها» لقب مي‌دهيم. به گمان ما در اين صورت آن‌چه ساخته مي‌شود در حوزه ‌‌تمثيل قرار مي‌گيرد و ارتباطي به شعر ندارد، زيرا شعر در مقوله رمز قرار مي‌گيرد. از اين‌جاست كه هرمنوتيك (تاويل متن)، كه درباره آثار ديني به‌كار گرفته مي‌شود، در باب شعر هم مورد استفاده قرار مي‌گيرد. بنابراين هر خوانش (قرايت) از هر شعري خود رمزي تازه است كه به سامان شعر افزوده مي‌شود. حوادث بيروني در برخورد با تجربيات شاعر در ذهن او انعكاس مي‌يابد و شاعر را برابر با ساختار تجربيات او و جهت‌گيري وي نسبت به آن‌ها تحت تاثير قرار مي‌دهد. اين تاثير‌پذيري به صورت ناخودآگاه انجام مي‌شود و در بيان دوباره آن از سوي شاعر، به زبان، ترجمه مي‌شود. بيان تاثر شاعر از سايقه‌هاي بيروني عمدي نيست و ناخودآگاه بر مبناي جهان‌بيني او صورت مي‌گيرد. هرگاه شعر در ذهن او و در ناخودآگاه او برساخته و كامل شد، به دنياي كلمات زاده مي‌شود. در اين پژوهش نحوه انديشيدن شاعر، و نه ناظم، در فضاي شعر رديابي مي‌شود و نيز اين نكته مطرح مي‌شود كه نظم محصولي فردي و شعر محصولي اجتماعي است؛ بدين‌معنا كه در شعر فرديتِ هنرمند در هويتِ جمعي حل مي‌شود، به بيان ديگر نظم تك‌انديشي و شعر جمع‌انديشي است.

The poetry refers to something which can’t be stated and can’t basically be described in the form of prose and prose poetry. In fact, it is not translatable, but it is interpretable. Some poets try to write poems to describe ideas, issues or events that they have in their mind. We call this kind of poets, poets of events. So we thought that what has been written in such manner can be placed in scope of allegory, not poetry, because poetry is a kind of symbol. In this context, hermeneutics (interpretation of text) that can be imposed on religious works also are used in poetry. So any kind of reading of poems is a new symbol which is added to poetry system. External events in dealing with poet’s experiences are reflected in his mind and influence his experiences and tendencies. It is an unconscious process, so the events are translated to language by poet re-expression. Expression of outer motives by poet is not intentional. Such expression is performed unconsciously based on his worldview. Whenever a poem is constructed and completed in his mind and his unconscious, it is born in the form of words. In this paper we try detect how poet (and not the moderator) contemplates in poetic space. We believe that the order is an individual product and poetry is social one. It means that in poetry, artist’s individuality is dissolved in collective identity. In other words, the order means thinking singly and poetry means thinking collectively.