بررسي ميزان رضايت شغلي كاركنان شبكه بهداشتي درماني خميني شهر در سال 1389

Job Satisfaction among Health Workers, Khomeinishahr, Iran

مقدمه: سازمان‌هاي بهداشتي به علت اهميت وظيفه‌اي كه در زمينه پيش‌گيري و مراقبت به عهده دارند، از جايگاه ويژه‌اي برخوردارند. نارضايتي شغلي در بين پرسنل اين سازمان‌ها منجر به گسستگي عاطفي، بي‌تفاوتي و كاهش كيفيت خدمات ارايه شده مي‌شود، كه اين امر نتايج جدي را در برخواهد داشت. از اين رو اين مطالعه با هدف بررسي رضايت شغلي در پرسنل بهداشتي انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي بود كه كاركنان بهداشتي تحت پوشش شبكه بهداشت و درمان خميني‌شهر (مراكز، پايگاه‌ها، خانه‌ها و شبكه) در صورت داشتن حداقل 6 ماه سابقه كار، وارد مطالعه شدند. تعداد افراد مورد مطالعه 197 نفر بودند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه دو قسمتي شامل ويژگي‌هاي فردي به همراه پرسش‌نامه استاندارد توصيف شغلي Smith (JDI) بود كه اين پرسش‌نامه داراي 6 حيطه مي‌باشد. پايايي براي هر حيطه به دست آمد و روايي پرسش‌نامه نيز 93/0گزارش شده است. پس از جمع‌آوري داده‌ها، اطلاعات از طريق نرم‌افزار SPSS وارد كامپيوتر شده، با استفاده از آزمون‌هاي آماري همبستگي Pearson، همبستگي Spreaman، آناليز واريانس و t مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و نتايج اعلام شد. يافته‌ها: ميانگين نمره رضايت شغلي كلي 8/12 ± 55/43 (از 100) به دست آمد. اگر چه نمره رضايت شغلي بين دو جنس تفاوت معني‌داري نداشت. در حيطه نگرش به شغل فعلي (ماهيت شغل)، رضايت مردان بيشتر از زنان بود (001/0 = P). بيشترين نمره رضايت شغلي در حيطه روابط با همكاران و كمترين نمره رضايت شغلي در حيطه حقوق و مزايا و ارتقاي شغلي به دست آمد. بين نمره رضايت شغلي در حيطه سرپرست با سابقه كار رابطه معكوس و بين نگرش به شغل فعلي با درآمد رابطه مستقيم به دست آمد (01/0 = P). ارتباط معني‌دار معكوسي بين سطح تحصيلات فرد و رضايت در حيطه ارتقاي شغلي (01/0 = P، 17/0- = r) و حقوق و مزايا (01/0 = P، 22/0- = r) وجود داشت. به عبارتي افراد با تحصيلات بالاتر از ميزان حقوق و شرايط ارتقاي خود رضايت كمتري داشتند. نتيجه‌گيري: به دليل آن كه رضايت شغلي، بر تعهد كاركنان و ميزان جابه‌جايي و غيبت آنان تاثير به سزايي دارد، بر مديران لازم است كه ضمن توجه به ابعاد رضايت شغلي به حل و فصل مشكلات پرداخته، تا رضايت شغلي و در نتيجه كيفيت كار افزايش يابد. .

Abstract Background: Health care organizations are of high importance due to their significant responsibility in prevention and care. Job dissatisfaction among health care staff would result in emotional disconnection, indifference, and decreased quality of health services. The present study thus aimed to evaluate job satisfaction among health workers. Methods: This study was a cross-sectional analysis of the health care staff in Khomeinishahr. Staff members with at least 6 months of work experience were included. Therefore, 197 individuals entered the study. Data was collected by a two-part questionnaire covering demographic characteristics and Smithʹs job description inventory (JDI). JDI consists of 6 domains. Reliability of each domain was assessed and the overall validity of the questionnaire was calculated as 0.93. Pearsonʹs and Spearmanʹs correlation coefficients, independent t-test, and analysis of variance (ANOVA) were used to analyze data in SPSS. Findings: The results showed the mean overall satisfaction score of 43.55 ± 12.8 (from100). Job satisfaction score was not significantly different between the sexes. However, men scored higher than women in the domain of attitude toward the current job (P = 0.001). The highest score was obtained in the domain of relationships with colleagues. On the other hand, 2 domains of income and job promotion scored the least. Higher numbers of worked years were associated with less job satisfaction. Attitude toward the current job had a direct relationship with income (P = 0.01). There was a significant inverse relationship between level of education and job satisfaction in domains of promotion, and income (P = 0.01). Conclusion: Managers should focus on increasing job satisfaction to improve the quality of work