بررسي ارجحيت غذايي و ميزان رشد ماهي آمور(Ctenopharyngodon idella Val.) تغذيه‌شده با 6 گياه آبزي

Feeding Preference and Growth Rate of Grass carp (Ctenopharyngodon idella Val.) on 6 Aquatic Plants

ماهي آمور علاوه بر اينكه منبع مناسبي براي توليد گوشت سفيد محسوب مي شود، عامل مهمي در كنترل بيولوژيكي برخي از گياهان آبزي به شمار مي‌رود. هدف از اين تحقيق بررسي رفتار و ارجحيت غذايي ماهي علف خوار (آمور سفيد) روي 6 گياه آبزي است. گياهان آزمايشي شامل 3 گياه آبزي غوطه ور گوشاب برگ مجعد، ميريوفيلوم و سراتوفيلوم، 2 گياه شناور عدسك آبي و آزولا و يك جلبك سبز رشته اي (اسپيروژيرا) مي باشند. آزمايش در حوضچه هاي بتني مركز تكثير و پرورش ماهيان گرم آبي شهيد انصاري رشت در سال 1390 انجام گرفت. تيمارهاي آزمايشي شامل 6 گياه آزمايشي فوق همراه با تيمار كاشت مخلوط آن ها با 3 تكرار در نظر گرفته شد. بر همين اساس 7 حوضچه بتني به وسيله تورهاي پلاستيكي با چشمه ريز به سه قسمت مساوي تقسيم شدند و 21 محيط آزمايشي ايجاد گرديد. كاشت گياهان غوطه ور درون گلدان هاي پلاستيكي متوسط انجام و تعداد 7 گلدان در هر محيط آزمايشي قرار گرفت. معرفي گياهان شناور آزولا، عدسك آبي و اسپيروژيرا در هر محيط آزمايشي در حدود 3/3 كيلوگرم وزن تر انجام گرفت. 4 هفته بعد از كاشت و معرفي گياهان، تعداد 12 قطعه بچه ماهي آمور با متوسط وزن 5±20 گرم در هر حوضچه بتني رها گرديدند (در هر محيط آزمايشي 4 بچه ماهي). تغيير وزن ماهيان به صورت ماهيانه اندازه گيري گرديد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه ماهيان رهاسازي شده در حوضچه هاي حاوي عدسك آبي، ميريوفيلوم و اسپيروژيرا داراي افزايش وزن معني داري نسبت به ساير تيمارها بودند. ميانگين وزن ماهيان 5 ماه بعد از رهاسازي در تيمارهاي عدسك آبي، ميريوفيلوم، اسپيروژيرا، سراتوفيلوم، گوشاب برگ مجعد، آزولا و كاشت مخلوط به ترتيب 380، 365، 350، 280، 278، 265 و 295 گرم به‌ دست آمد. حداكثر مقدار پروتيين به ترتيب در بافت ماهيان تغذيه شده با گياهان ميريوفيلوم (02/16 درصد)، اسپيروژيرا (88/15 درصد) و عدسك آبي (68/15 درصد) مشاهده گرديد. همچنين حداكثر مقدار چربي به ترتيب در بافت ماهيان تغذيه شده با گياهان ميريوفيلوم (21/7 درصد)، اسپيروژيرا (15/7 درصد) و عدسك آبي (08/7 درصد) مشاهده گرديد. وزن كپور ماهيان علفخواري كه با ميريوفيلوم، اسپيروژيرا و عدسك آبي تغذيه نموده‌اند بيش از ساير گياهان بود. اين امر مي‌تولند به دليل بافت نرم آنها باشد كه بيشترين سهم از جيره غذايي را در مقايسه با ساير انواع به خود اختصاص مي‌دهد.

The grass carp (Ctenopharyngodon idella) is mainly used for the food production and aquatic weeds control. The aim of this study was to assess the feeding preference of grass carp by 3 submerged plants including curly pondweed (Potamogeton crispus), Eurasian watermilfoil (Myriophyllum spicatum) and coontail (Ceratophyllum demersum), 2 free floating plants including water fern (Azolla filiculoides) and duck weed (Lemna minor) and water silk (Spirogyra sp.). The research was carried out at the Shahid Ansari Fish Reproduction and Breeding Center in 2011. Vegetative organs of experimental plants were collected from the Anzali lagoon and planted in the fish aquaculture. Four weeks later (on 5, May 2011), the grass carp by average weight of 20 g were released in the pools and monthly weighted by the end of experiment. The results showed significant (p < 0.001) increase of grass carp weight in the eurasian watermilfoil, duck weed and water silk submerged plants treatments compared to the other treatments. The maximum weight and length of grass carp were observed in duck weed (380 g, 31 cm), eurasian watermilfoil (365 g, 29 cm) and water silk (350 g, 28 cm). The maximum fat percent were also measured on eurasian watermilfoil, water silk and duck weed with 7.21, 7.15 and 7.08%, respectively. Besides the maximum protein content were measured in eurasian watermilfoil, water silk and duck weed treatments with 16.02, 15.88 and 15.68%, respectively.