مقايسه استفاده از درمان تركيبي rTMSفركانس پايين و توانبخشي با درمان توانبخشي به تنهايي بر سفتي مفصلي دست مبتلاي بيماران سكته مغزي

Comparing the application of combined low frequency rTMS and rehabilitation therapy with rehabilitation therapy alone on the stiffness of hand muscles in stork patients

چكيده مقدمه: ناتوانايي هاي به جا مانده از سكته مغزي در اندام فوقاني مشكلات عملكردي ماندگارتري داشته و در تحقيقات مختلف كمتر از اندام تحتاني مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از تحريكات مغناطيسي به عنوان وسيله اي براي توليد جريان هاي القايي در مغز با اهداف درماني، روش جديدي است كه در اين خصوص مورد استفاده قرار گرفته است. هدف اين مطالعه سنجش تاثير استفاده از تحريكات مكرر مغناطيسي مغز بر كاهش سفتي مفصل دست مبتلا و مقايسه آن با تاثيرات حاصله از استفاده منحصر توانبخشي بود. مواد و روش ها: اين تحقيق نيمه تجربي باليني، بر روي 12 بيمار همي پلژي با شرايط ورودي تحقيق، در دو گروه توانبخشي(هر گروه 6 بيمار) با تحريك مغناطيسي كاذب و توانبخشي با تحريك مغناطيسي واقعي انجام گرفت. درمان 10 جلسه، 3 بار در هفته بوده و ارزيابي سفتي مفصلي فلكشن در طي حركت فلكشن-اكستنشن مچ دست و سفتي مفصلي پرونيشن در طي حركت سوپينيشن-پرونيشن ساعد، پيش از درمان و در انتهاي درمان به وسيله Wrist Robo Hab انجام گرفت. يافته هاي پژوهش: در گروه كنترل، مقاومت عضلات فلكسور مچ دست در برابرحركت اكستنشن، كاهش غير معني دار(P=0.207) و در عضلات پروناتور، كاهش غير معني دار(P=0.291) نشان داد. در گروه تحقيق، كاهش معني دار در مقاومت عضلات فلكسور و پروناتور(P=0.009، P=0.035) ديده شد و اختلاف معني دار بين دو گروه پس از درمان ديده نشد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به كاهش معني دار هر دو سفتي در گروه تحقيق و عدم معني داري در گروه كنترل، به نظر مي رسد، تحريك مغناطيسي مغز، زماني كه درمان هاي مرسوم كمتر كمك كننده هستند، مي تواند موجب كاهش سفتي مفصل دست مبتلاي بيماران سكته مغزي در مراحل مزمن سكته مغزي گردد.

Introduction: Stroke-associated disabilities of upper limbs are long lived and less noticed in comparison with lower limbs. Some new therapeutic methods focus on using the Magnetic stimulation as a means to induce currents in brain to produce therapeutic effects. The aim of this study was to determine the effects of repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS) along with rehabilitation treatment on the stiffness of hand in stork patients as compared with the rehabilitation effects alone. Methods & Materials: 12 hemiplegic patie-nts were assigned randomly into two grou-ps. The control group received rehabilita-tion treatment and placebo magnetic stim-ulation, and the experimental group recei-ved true magnetic stimulation along with routine rehabilitation treatment. The prog-rams were exerted for 10 sessions (3 sess-ions per week). Pre and post-treatment evaluations were done based on Wrist Robo Hab scores. Findings: In the control group, reduced stif-fness of flexor and pronator muscles against extension movements was shown to be non-significant (P =0.291, P =0.207, resp-ectively). However, in the experimental group, significant improvement were obs-erved in the stiffnesses of flexor and pro-nator muscles (P =0.035, P =0.009, respectively). Discussion & Conclusions: Given the signi-ficant reduced stiffness of muscles in expe-rimental group, it is conceived that rTMS can reduce stiffness of muscles in chronic hemiplegic patients and may be more effective than conventional treatment.