حكمت، حكومت و خطاي سليمان درعهد عتيق با نگاهي به ديدگاه قرآن كريم

Solomonʹʹs Wisdom, Government and Mistake according to the Old Testament, with a Look at the View of the Glorious Quran

سليمان يكي از حكيمان و پادشاهان آرماني يهود و يكي از پيامبران بزرگ در قرآن به‌شمار مي‌رود. از نگاه متون عبري، سليمان يكي از مقتدرترين و حكيم‌ترين پادشاه آرماني منصوب از سوي خداوند بوده است. در طول حدود چهل سال حكومت (961 تا 922ق.م.) در قلمرو فرمانروايي وي آرامش و سلامت بي نظيري حاكم بود. از اين‌رو، لقب وي ازيديديا (محبوب خدا) به شلومو يا سليمان(پر از سلامتي) تغيير يافت. حتي حيوانات و نباتات نيز از اين تنعم و عنايت سليمان بهره‌مند بوده‌اند. اين جستار، عمدتاً با استناد به چند كتاب عهد قديم و كتاب‌هاي قانوني ثاني، به تصوير سيماي سليمان در نگاه يهوديان، با نگاهي به ديدگاه قرآن كريم مي‌پردازد. در مواردي، گزارش عهد قديم درباره اوصاف و كاركرد سليمان، با متون اسلامي سازگار نيست، برخي از مغايرت‌ها در اين مقاله نشان داده شده است.

Solomon is regarded one of the ideal sages and kings of Jews and mentioned as one of the great prophets in the Quran. According to Jewish religious texts, Solomon is the most powerful and sagest ideal king appointed by God. There was unprecedented peace and health during his 40-year ruling (961-922 B.E.C) over his territory (extended from Euphrates to Egypt and Palestine). Therefore, his epithet changed from Jedidiah into Solomon (which means full of health). Even animals and plants enjoyed his prosperity and providence. Referring primarily to some books of Old Testament and deuterocanonical books (Secondary Canon Books of Bible), the present paper explains how Solomon is perceived by Jews, using a Quranic view. In some cases, the accounts of Old Testament on Solomonʹs characteristics and functions contradicts with Islamic texts, which is shown in this paper.