مدلسازي روابط بين سازماني: بررسي تاثير عوامل رابطه‌اي روي شكل‌گيري ساختار مشاركتي

Inter-Organizational Relationships Modeling: Investigating the Effects of Relational Factors on Collaborative Structures

روابط بين سازماني در سه بعد رابطه‌اي، ساختاري و نتايج قابل بررسي هستند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي ارتباط عوامل رابطه‌اي با يكديگر و تاثير آن‌ها روي چگونگي شكل‌گيري ساختار است. بر اين اساس، با تعريف متغيرهاي عملياتي مرتبط با متغيرهاي قدرت، ادراك خطرپذيري، كنترل، و اعتماد به‌عنوان متغيرهاي رابطه‌اي، تاثير اين متغيرها روي يكديگر و روي نحوه شكل‌گيري ساختار مشاركتي بررسي شده است.روابط متغيرها در قالب چند فرضيه و يك مدل با استفاده از يك نمونه شامل 112 مدير عالي مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد قدرت نامتوازن روي ظهور ادراك خطرپذيري رابطه‌اي تاثير مثبت دارد. ادراك خطرپذيري رابطه‌اي نيز يك پيش‌بيني كننده مثبت براي كنترل محافظت‌كننده و يك پيش‌بيني كننده منفي براي اعتماد به التزام طرف مقابل (التزام مبنا) مي‌باشد. از طرف ديگر، كنترل محافظت‌كننده يك پيش‌بيني كننده منفي براي ساختار مشاركتي است، در حالي كه اعتماد التزام مبنا يك پيش‌بيني كننده مثبت براي اين‌گونه از ساختارها است. بررسي‌هاي بيشتر نشان داد كه اعتماد وقتي از يك آستانه فراتر رود، فاقد تاثير معنادار روي ساختار مشاركتي است و كنترل محافظت‌كننده نيز به‌طور صرف وقتي از يك آستانه عبور كند، موجب تخريب رابطه مشاركتي مي‌شود.

Inter-organizational relationships are studied in three dimensions including relational structural, and outcome. The main objective of this research is to study the relationships between relational factors and their impact on the forming of structures. Therefore, via defining operational variables for power, risk perception, control and trust, as relational variables, the impacts of these variables on collaborative structures were investigated. The relationships between these variables, in the form of some hypotheses and a conceptual model, were examined using a sample including 112 high ranked managers. The results indicated that unbalanced power has a positive effect on relational risk perception. Relational risk perception itself is a positive predictor for safeguard control and a negative predictor for commitment-based trust. On the other hand, safeguard control is a negative predictor for collaborative structure while commitment-based trust is a positive predictor for such kind of structures. Further investigation revealed that commitment-based trust does not have a significant effect on collaborative structure while it has passed a threshold, and safeguard control does not have a negative effect on collaborative structure while it has not passed a threshold.