نقش مشاركت مردمي در اقتصاد و مديريت شهري (مطالعه موردي: شهر آمل)

The Role of Public Participation in Urban Economy and Management (The Case of the City of Amol)

امروزه مشاركت مردمي به عنوان كليد توسعه جوامع انساني مطرح شده است. بدين ترتيب كه با گسترش گروه‌هاي انساني، مشاركت شهروندي در توسعه پايدارشهر تجلي پيدا مي‌كند. هدف اين مقاله، بررسي نقش ويژگي‌هاي فردي از جمله ميزان تحصيلات، نوع شغل و مدت اقامت در ميزان مشاركت و نقش آنان در توسعه پايدار شهر آمل مي‌باشد. اين شهر داراي 54144 خانوار است كه تعداد 300 خانوار به عنوان نمونه تصادفي انتخاب شد. روش تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي است و به منظور گردآوري آمار و اطلاعات لازم از دو روش اسنادي و ميداني استفاده به عمل آمده است. در تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري آنوا و آزمون t يك طرفه استفاده شده است. برخي نتايج اين تحقيق نشان‌دهنده مشاركت ضعيف شهروندان شهر آمل در توسعه پايدار شهري، وجود تفاوت معنادار ميان سابقه سكونت شهروندان و تمايل به مشاركت در شهر آمل و نيز تفاوت معنادار ميان تمايل به مشاركت مردم از نظر وضعيت شغلي و تحصيلي‏شان مي‌باشد.

Nowadays, public participation is considered to be the key for the development of human societies in the way that with an increase in human groups, citizens’ cooperation in the sustainable development of the city is highlighted. The current article aims at investigating the role of personal features, such as education level, occupation type, and the duration of residency in the city, in the extent of participation in sustainable development of the city of Amol. The city has 54144 households from among which 300 ones were randomly selected. The research method is descriptive-analytical and to collect the required data deeds and field research were utilized. To analyze the collected data, ANOVA and one sample t-test were used. The results indicate that the citizens of the city of Amol have inefficient participation in sustainable development of the city, that there is significant difference between the duration of the citizens’ living in the city with their inclination to participate in the city’s issues, and that there is a significant difference between the extent of inclination of public participation in terms of occupational and educational status.