سازگاري تفسير آيات با دو رويكرد مجموعي و تفكيكي

The Compatibility of Quranic Exegesis with Holistic & Analytic Approaches

انتخاب انواع روش هاي تفسيري بستگي به نوع نگاه مفسّر به قرآن دارد، مفسّر در نگرش ساختاري و مجموعي به قرآن، مدلول و معناي آيه را با ابزارهاي گوناگون و از همه مهم تر با توجه به سياق آيه واكاوي مي كند، اما در نگرش تجزيه اي و تفكيكي، عنصر سياق چندان اهميتي ندارد، در اين ديدگاه مي توان آيات را تقطيع نمود و معناي استقلالي آن را مد نظر داشت. اين تحقيق با باور به معناداري مستقل فرازهايي از آيات بدون توجه به سياق و بافت معنايي، معتقد است با توجه به مباني و قواعد تفسيري مي توان معناي استقلالي فرازهاي آيات را همسو با معناي سياقي آن در نظر گرفت.

The choice of exegesis methodology depends on the exegete’s approach to understanding Qur’an. In holistic and structural methodology, the exegete uncovers the meaning and referent of the verses by various means especially the stylistic register of the verses, while in analytic approach, stylistic register does not play a significant role; verses can be extracted from context and treated and analyzed as independent units of meaning. The present article holds that Quranic verses are self-contained and meaningful, irrespective of their register and context. Based on exegetic principles and rules, it further proposes that the independent meaning of verses be taken into account along with their holistic contextual meaning.