تاثير تغييرات بهره‌وري عوامل توليد بر شاخص فقر روستايي در ايران

The Effect of Factor Productivity Changes on Rural Poverty Indexes in Iran

مطالعه حاضر، با هدف بررسي تاثير تغييرات بهره وري عوامل توليد بر شاخص فقر روستايي طي دوره 1386-1360، به برآورد مدل همزمان با استفاده از روش‌ 3SLS مي پردازد. نتايج حاصل از تخمين مدل بيانگر آن است كه افزايش بهره‌وري مي‌تواند باعث كاهش شاخص فقر شود و با توجه به ضرايب به دست آمده، مشخص مي شود كه يك درصد تغيير در بهره‌وري زمين و نيروي كار، به ترتيب، 759/0 و 349/0 درصد شاخص فقر را كاهش مي‌دهد؛ و از آنجا كه ضرايب متغيرهاي تاثيرگذار بر بهره‌وري در مدل (متغيرهاي تحقيق و توسعه، كود شيميايي، نيروي كار، ماشين آلات در هر هكتار، و نرخ با سوادي) معني‌دار است، توجه به هر كدام از آنها مي‏تواند در زمينه كاهش فقر موثر باشد. همچنين، با توجه به علامت مثبت ضريب جيني در معادله فقر، بهبود توزيع درآمد منجر به كاهش فقر در نواحي روستايي مي‏شود.

This study aims at investigating the effect of factor productivity changes on rural poverty indexes over the period of 1981-2007. It estimates a simultaneous model through three Stages Least Squares (3SLS) method. The results indicate that the productivity improvements can reduce poverty indicator, and the resulting coefficients reveal that a productivity change by one percent in land and labor force tends to reduce the poverty index by 0.759 and 0.349 percent, respectively; and since the coefficients of the variables affecting the productivity in the model (ie R&D, fertilizers, labor force, machinaries per ha, and rate of litracy) are significant, considering each one of them could be effective in poverty reduction. In addition, according to the factors affecting the improvement of income distribution in the Gini coefficient equation, we can state that increasing the government expenditure would lead to a more equitable distribution of income and reduce poverty in rural areas.