بررسـي نگـرش دانـش‌آمـوزان دبيرستان‌هاي شهر تهران به درس عربي و عوامل مرتبط با آن

هدف اساسي پژوهش كنوني، در گام نخست، مطالعه نوع نگرش دانش‌آموزان پايه اول، دوم و سوم دبيرستان‌هاي دولتي شهر تهران به درس زبان عربي بوده و در گام دوم، تاثير جنسيت، پايه‌هاي تحصيلي و مناطق آموزش و پرورش بر اين نگرش نيز مورد بررسي قرار گرفته است. بدين خاطر، در آغاز ساخت نگرش‌سنج مربوط بر اساس نظر متخصصين و مطالعه اوليه بر روي 372 دانش‌آموز (192 دختر و 180 پسر) انجام شده است. پس از پالايش و آماده‌سازي نگرش‌سنج بر مبناي ويژگي‌هاي روان سنجي، مرحله اصلي تحقيق بر روي 1085 آزمودني (535 پسر و 560 دختر) پي گرفته شده است. نتايج به دست آمده بيانگر نگرش منفي دانش‌آموزان به درس عربي است. اين امر در مناطق آموزش و پرورش، پايه‌هاي تحصيلي، و دختران و پسران مشابه بوده است. يافته‌هاي ديگر، نشانگر تاثير منطقه آموزش و پرورش بر نوع نگرش دانش‌آموزان است، اين در حالي است كه پايه‌هاي تحصيلي و جنسيت به تنهايي تاثيري بر نوع نگرش دانش‌آموزان نداشته است، هر چند بايد توجه كرد كه تعامل جنسيت با پايه‌هاي تحصيلي و منطقه آموزش و پرورش، نشانگر تاثير تعاملي متغيرهاي ياد شده بر نوع نگرش دانش‌آموزان بوده است.

The primary aim of the present research is to study the attitude of (first, second and third grade) high school students in Tehran province schools towards Arabic language. secondly, the effort is also taken to find out the relation ship (if any) between sex and different “Educational and training” regions. There fore, first an attitude questionnaire was prepared based on the specialists’ points of view, then it was administered to 372 students (192 girls and 180 boys) The results indicated that the students, both girls and boys, had negative attitude towards Arabic language moreover, the fin digs showed a significant relationship between grade and sex, considered individually, and the attitude. However, there was significant relationship or interaction among sex, grade, the educational region and the attitude toward Arabic language.