عنوان مقاله :
اثر هشت هفته تمرينات قدرتي بر تعادل ايستا و پوياي مردان سالم
عنوان فرعي :
The Effect of 8 Weeks of Strength Training on Static and Dynamic Balance in Healthy Men
پديد آورندگان :
خواجه نعمت، كرار نويسنده دانشجوي دكتري دانشگاه خوارزمي تهران Khaje Nemat, Karrar , صادقي، حيدر نويسنده Sadeghi, H. , صاحب الزماني، منصور نويسنده Sahebozamani, M
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه سال 1393 شماره 12
كليدواژه :
Static balance , افراد سالمند , تعادل ايستا , تعادل پويا , Dynamic balance , Elderly , Healthy , Resistance Training , تمرين قدرتي
چكيده فارسي :
هدف از اجراي اين تحقيق بررسي تاثير تمرينات قدرتي بر تعادل ايستا و پوياي مردان سالمند سالم بود. 24 مرد سالمند كه همگي از سلامت عمومي برخوردار بودند، بدون سابقه زمين خوردن، به دو گروه تمرين قدرتي (12 نفر با ميانگين و انحراف استاندارد سني 96/6± 2/59 سال، وزن 3/5± 5/74 كيلوگرم، قد 2/6 ± 41/172 سانتي متر) و كنترل (12 نفر با ميانگين و انحراف استاندارد سني 68/5 ± 6/63 سال، وزن 7 ± 6/77 كيلوگرم، قد 3/7 ± 4/173 سانتي متر) تقسيم شدند. تعادل ايستا با چشمان باز و بسته از طريق آزمون شارپند رومبرگ (پايايي با چشم باز 91/0 – 90/0 و چشم بسته 77/0 – 76/0) و تعادل پويا به وسيله آزمون زمان برخاستن و رفتن (پايايي: 99/0) قبل و بعد از دوره تمريني اندازه گيري شد. گروه تمريني يك دوره تمرين قدرتي هشت هفته اي (هفته اي دو جلسه) از هشت گروه عضلاني را به انجام رساندند. در اين مدت گروه كنترل به فعاليت هاي روزانه خود مشغول بود. براي تعيين اختلاف بين پيش آزمون و پس آزمون بين گروهي، از ANOVA با اندازه گيري مكرر در سطح معناداري 05/0 P? استفاده شد. تجزيه وتحليل آماري از طريق نرم افزار 16 SPSS انجام گرفت. نتايج نشان داد با اينكه تعادل ايستا در وضعيت چشم باز از طريق تمرين قدرتي دستخوش تغييرات شد (06/0=P)، اما اين تغييرات در سطح 05/0 P? معنادار نبود. تعادل ايستا در وضعيت چشم بسته و تعادل پويا نيز تغييرات معناداري نشان نداد (به ترتيب 287/0= P و 133/0=P). گروه كنترل نيز در بخش تعادل ايستا با چشمان باز و بسته و تعادل پويا تغييرات معناداري از خود نشان نداد (به ترتيب 932/0= P، 237/0 = P و 408/0 = P). نتايج اين تحقيق نشان داد كه تمرين قدرتي در مدت هشت هفته تاثير معناداري بر تعادل ايستا و پوياي سالمندان ندارد
چكيده لاتين :
The aim of the present study was to determine the effect of resistance training on static and dynamic balance in healthy elderly men. 24 healthy elderly men with no experience of falling were divided into resistance training (RT) group (n=12, mean age: 59.2±6.96 years, weight: 74.5 ±5.3 kg, height 172.41±6.2 cm) and control group (n=12, mean age: 63.6±5.68 years, weight: 77.6±7 kg, height: 173.4±7.3 cm). Static balance was measured with open and closed eyes by Sharpened Romberg (reliability: open eyes 0.90-0.91 and closed eyes 0.76-0.77) and dynamic balance by timed get up and go test (reliability 0.99) before and after the intervention. RT group performed strength training for 8 muscle groups twice a week for 8 weeks while control group had their daily routine. To determine the difference between pretest and posttest of the groups, ANOVA with repeated measures was used at P?0.05. Data analysis was completed using the statistical software SPSS v. 16. The results showed that although strength training changed static balance with open eyes (P=0.06) but these changes were not significant at P?0.05. No significant changes were observed in static balance with closed eyes and dynamic balance (P=0.287, P=0.133). No significant changes were observed in static balance with open and closed eyes and dynamic balance in control group (P=0.932, P=0.237, P=0.408). The results of this study demonstrated that 8 weeks of resistance training did not have a significant effect on static and dynamic balance in the elderly.
عنوان نشريه :
طب ورزشي- دانشگاه تهران
عنوان نشريه :
طب ورزشي- دانشگاه تهران
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه با شماره پیاپی 12 سال 1393
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان