گفتمان ديني در كتاب هاي درسي ايران

Religious Discourse in Iran’s Text Books

گفتمان ديني در كتاب هاي درسي ايران از اهميت و جايگاه ويژه اي برخوردار مي باشد. اين تحقيق با بهره گيري از روش تحليل گفتمان، كليه كتاب هاي درسي آموزشي در مقاطع راهنمايي، دبيرستان و پيش دانشگاهي براي رشته انساني را مورد بررسي قرار داده است. مطالعه مزبور همچنين با تكيه بر نظريات آموزشي، گفتمان، بازنمايي و ايديولوژي متون درسي موجود را مورد بررسي قرار داده است. پژوهش انجام شده در شش محور 1- گفتمان اسلام محوري، 2- گفتمان اديان الهي وغير الهي، 3- گفتمان تاكيد بر تحريف اديان و برتري و ناب بودن اسلام، 4- گفتمان همزيستي اديان، 5- گفتمان وحدت و تعامل مسلمانان جهان، 6- گفتمان تقابل و اختلاف اديان و پيروان آنها، صورت گرفته است. نتايج به دست آمده عليرغم تنوع آنها نشان دهنده اين است كه بيشترين محورهاي گفتمان ديني مطرح شده در مورد مسيحيت و مسيحيان و كمترين آنها در مورد مسايل مربوط به زنان مي باشد.

Religious discourse in Iran’s text books has a particular importance and place. Applying discourse analyzing methodology, this paper surveys all educational text books in levels of guidance school, high school and pre- university, of human sciences. Emphasizing educational theories, discourse, reflection and ideology, this article has studied current text books as well. This research has been done in six axis including; 1. Islam-oriented discourse 2. Divine and Non-divine Religions’ discourse 3. Discourse of Superiority and purity of Islam and impurity of other religions 4. Discourse of religions coexistence 5. Discourse of unity and interaction between worlds Muslims 6. Discourse of discrepancy and opposition among religions and their followers. The results of this paper despite their varieties indicate that the most discussed religious discourses are related to Christianity and Christians, and least ones are concerned with women.