رابطه باورهاي ديني و اميد به زندگي با سلامت معنوي

The Relationship Between Religious Belief and Hope to Life with Spiritual well Being

هدف ازپژوهش حاضر، بررسي رابطه باورهاي ديني و اميد به زندگي با سلامت معنوي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز است. نمونه ها شامل 200 نفر (100نفر دختر و 100 نفر پسر) بودند كه به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسش نامه هاي؛ جهت گيري مذهبي آلپورت، اميد به زندگي ميلر(MHI) و سلامت معنوي (SWBS)، استفاده شد. تحقيق حاضر از نوع همبستگي بود و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه در سطح معناداري 0001/0 > p نشان داد كه؛ بين متغيرهاي باورهاي ديني و اميد به زندگي با سلامت معنوي رابطه معني داري وجود دارد. همچنين يافته ها نشان دادند كه بين باورهاي ديني و اميد به زندگي با سلامت معنوي دانشجويان رابطه چندگانه وجود دارد. در عين حال از طريق تحليل رگرسيون مشخص شد كه باورهاي ديني و اميد به زندگي به ترتيب پيش بيني كننده متغير ملاك سلامت معنوي مي باشند.

The aim of the present study was to investigate The relationship between religious belief and hope to life with spiritual well being in students of Islamic Azad University, Ahvaz branch. The sample of research included 200 subjects (100 boy and 100 girls) who were selected based on stratified random sampling. For the measurement of the variable, Allport’s Religious Orientation Scale, Miller hopeful Inventory (MHI) and Spiritual Well Being Scale(SWBS) were used.The current research was correlation, and the data analysis was performed using Pearson correlation coefficient and multi-variant regression. The results at the p < 0.0001 level, showed that there was a meaningful relationship between religious belief and hope to life with spiritual well being. Also regression showed that religious belief and hope to life were predictive variables concerned with spiritual well being. Key words: religious belief, hope to life, spiritual well being, students.