تحليل و ارزيابي كارايي شركت‌هاي توزيع برق ايران درسال 1384

A Comparative Analysis of Efficiency between Firms Power Production in Iran

در دهه اخير مدل‌هاي اندازه‌گيري كارايي دستخوش تحولات زيادي شده‌است. دراين پژوهش با استفاده از روش تحليل فراگير داده‏ها (DEA) به سنجش كارايي در شركت‌هاي توزيع برق ايران پرداخته‌ايم. به اعتقاد فارل، مساله اندازه‏گيري كارايي اقتصادي در يك صنعت از دو جهت مهم است: يكي از بعد آزمون نظريه‏هاي اقتصادي و ديگري به‌منظور سياستگذاري اقتصادي. براي اين منظور تعيين معيارهاي واقعي كارايي اهميت بسياري دارد. با توجه به ساختار فعلي برق ايران كه داراي ساختاري دولتي بوده و كنترل كمي بر خروجي‏هاي شركت توزيع برق وجود دارد، استفاده از مدل ورودي‏گراي تحليل فراگير داده‌ها مناسب‌تر است. يافته‏هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد در سال 1384 با فرض بازدهي ثابت به مقياس، شركت‌هاي توزيع برق استان اردبيل، غرب استان تهران، شمال غرب استان تهران و مركز استان تهران به‌عنوان كاراترين شركت‌ها و شركت‌هاي توزيع برق استان‌هاي خوزستان، هرمزگان، بوشهر و كهگيلويه و بويراحمد كمترين سطح كارايي را داشته‌اند.

The efficiency and productivity measuring models have changed a lot in past decade, and strong body of theories and softwareʹs have been developed. In this article, first we review microeconomic theories about efficiency and then explain two major efficiency measuring models include data envelopment analysis (DEA) and SFA.Recent arguments about efficiency criteria start with studies of Coopman and Farrell in 1951. He argues that the issue of economic efficiency measuring in an industry is important from two aspects: one, economy theories and two, for purpose of economic policy making. Economic planning applications in particular industries, have a significant effect on expecting more outcomes without allocating more incomes and resources (efficiency definition).