بررسي آلودگي ناشي از سوخت هاي مصرفي خانگي و سياست هاي زيست محيطي براي مقابله با آن (مطالعه موردي ايران)

Household Fuels Use and Related Environmental Policy options (A Case Study of Iran)

يكي از سياست‌هاي اقتصادي كنترل آلودگي، ماليات هاي محيط‌زيستي است، كه اصطلاحاً به آن ماليات پيگويي يا ماليات سبز گفته مي‌شود. اين نوع ماليات در بيشتر موارد بر پايه هزينه وضع مي‌شود. اين پايه مالياتي كه بر انواع آلودگي‌هاي محيط‌زيستي اعمال مي‌شود، نه تنها كارايي را خدشه‌دار نمي‌كند بلكه به دليل كاهش هزينه آلودگي، فايده اجتماعي را افزايش مي دهد. به عبارتي داراي فايده اي مضاعف است كه نه تنها درآمد مالياتي دولت را افزايش مي دهد بلكه باعث كاهش آثار منفي پيامدهاي خارجي غيراقتصادي و اختلالات مالياتي مي شود. در اين پژوهش با استفاده از مدل سيستم تقاضاي روتردام، نشان داده ايم كه با اعمال ماليات سبز بر سوخت‌هاي مصرفي خانگي به ويژه گازطبيعي، مي‌توان ميزان تقاضاي سوخت‌هاي آلاينده خانگي را كاهش داد و به تبع آن ميزان انتشار گازهاي آلاينده‌ ناشي از آن را (Co ,Co2، Sox، SPM ,CH ,Nox) كاهش داد. نتايج نشان مي دهد كه ميزان آلايندگي زيست محيطي ناشي از مصرف گازطبيعي نسبت به سوخت‌هاي خانگي ديگر بيشتر است.

Environmental taxes, so called Pigouian or Green tax, are considered as a policy instrument to control pollution. Green taxes are a sort of levies on expenditure and used by government as a fiscal policy tool to prevent pollution activities of any economic agents .in contrast to direct and indirect taxes, Green tax has more advantages, for it can provide revenue for government and also can mitigate the negative effect of externalities. As such it renders a two-sided effect on efficiency ground. Towards this ends, the Rotterdam demand system was applied to this study. The findings of this paper indicate that the adoption of green tax policy would encourage the household to substitute other sources of clean energy for fuels use (oil and gas) and hence contribute to environment protection.