امنيت و شناخت اولويت هاي آن در ميان شهروندان استان كرمان

Security, an Investigation about Its Priority among the Residents of the State of Kerman

تضمين امنيت و پايداري شهري با عنايت به فزوني يافتن انتظارات نهادهاي تصميم گيرنده، اجرايي و كنشگران سطح خرد از قواي انتظامي، به همگوني كاركردهاي اين نهاد با نيازهاي امنيتي هر جامعه همبسته است. بي شك، استان پهناور كرمان نيز از اين قاعده مستثنا نيست. پژوهش حاضر، ابتدا ضمن توجه به شاخه ي علم جامعه شناسي امنيت، در سطح مفهومي با برساختن مفاهيم امنيت وجودي، امنيت رفاهي و امنيت معنابخش، اين مقوله ها را با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي در 400 پرسشنامه ميان ساكنان شهرهاي استان كرمان به محك آزمون نهاده است. يافته ها حكايت از آن دارد كه نيازهاي امنيتي در مناطق سه گانه ي مركز، نيمه ي پيرامون و پيرامون متفاوت است. گرچه نياز به امنيت وجودي در تمام نقاط شهري استان در اولويت نخست قرار دارد با اين حال اولويت مقوله هاي اين امنيت در مناطق پيراموني برجسته تر است. امنيت رفاهي و معنابخش نيز به فراخور، در مناطق مركزي و نيمه پيراموني جايگاه نخست را دارا مي-باشند.

Given the increase in the expectations of decision-making and executive institutions, and individual actors of the security forces, the assurance of security and urban sustainability have necessitated the coordination of the functions of this institution with the security needs of the society. Undoubtedly, the large state of Kerman is no exception to this rule. The present article, first presents a conceptual framework for the sociology of security, and then investigates the constructs of existential security, welfare security, and meaning-giving security among a 400 residents of Kerman who were selected through a multi-stage cluster sampling technique. The results showed that security needs of the three areas of the core, semi-periphery, and periphery are different. Although existential security is the top priority of all residents in all three areas, nonetheless, its components rank higher in periphery areas. Welfare and meaning-giving security rank higher in core and semi-periphery areas.