برآورد نسبت‌هاي بهينه پوشش ريسك ايستا و پويا و مقايسه ميزان اثربخشي آنها در بازار آتي‌هاي گاز طبيعي

Estimation of Constant and Time-varying Optimal Hedge Ratio and Hedging Effectiveness in the Natural gas Futures Market

يكي از مهمترين نقش‌هاي بازار آتي‌ها، فراهم كردن ابزاري براي پوشش ريسك است. استراتژي بهينه براي پوشش ريسك از طريق تخمين نسبت پوشش ريسك، مشخص مي‌شود. محاسبه نسبت پوشش ريسك و همچنين ميزان اثربخشي پوشش به تصريح درست رابطه بين قيمت آتي‌ها و قيمت نقطه اي بستگي دارد. از اين رو در اين مقاله نسبت بهينه پوشش ريسك با روش‌هاي مختلف OLS، VAR، VECM و GARCH چندمتغيره، براي داده‌هاي ماهانه بازار آتي‌هاي گاز طبيعي در دوره زماني 2011-2000 برآورد شده و سپس ميزان اثربخشي آنها مورد مقايسه قرار مي‌گيرد. در روش GARCH چندمتغيره، يك سري زماني از نسبت‌هاي بهينه پوشش به دست مي‌آيد در حالي كه در ساير روش‌ها نسبت بهينه پوشش منفردي براي كل دوره‌ به دست مي‌آيد. از اين رو روش GARCH يك روش پويا و ساير روش‌ها ايستا هستند. براساس نتايج تحقيق، نسبت بهينه پوشش به دست آمده از روش GARCH چندمتغيره نسبت به ساير روش‌ها از اثربخشي بالاتري برخوردار است.

One of the most important roles of a futures market is to provide the means of risk reduction. Optimal hedge strategy is determined via calculation of the hedge ratio. Estimation of hedge ratio and hedging effectiveness depend on correct specification of relation between spot and futures prices. Thus in this paper hedge ratio is estimated for the natural gas futures market by different methods e.g. OLS, VAR, VECM, and GARCH and their effectiveness is compared. In GARCH method, hedge ratio is time-varying so the time series of hedge ratio are estimated while the in other methods a fixed hedge ratio is estimated. Results show that GARCH hedge ratio has higher effectiveness rather than other methods and the effectiveness of other methods are ranked as: VECM, OLS and VAR respectively.