ارزيابي انتقاد شوپنهاور از تحليل عليت كانت

The Assessment of Schopenhauer’s Criticism of Kant’s Analysis of Causality

شوپنهاور در كتاب ريشه چهار وجهي اصل جهت كافي، تفسير كانت از اصل عليت را مطابق با بياني كه در بخش اصول فاهمه محض و در آنالوژي دوم آمده مورد انتقاد قرار داده است، اين انتقادات در سه محور اصلي مطرح شده است. اين نوشتار با بررسي انتقادات مذكور مي‌كوشد تا از تبيين كانتي دفاع كند و نشان دهد كه شوپنهاور به دريافت درستي از استدلالات كانت نرسيده است. اگر چه در اين نوشتار موقعيت كانت در برابر نقدهاي شوپنهاور تقويت شده است ولي نگارنده در صدد بيان اين نكته است كه ديدگاه كانت عليت را از معناي اصيل آن جدا مي‌كند و معناي ديگري به آن مي‌بخشد كه با مقصودي كه فلاسفه از طرح بحث عليت داشته‌اند سازگار نيست و از اين رو نقدي از افقي ديگر به بيان كانت وارد است

Arthur Schopenhauer, in Four Aspects Root of the Principle of Sufficient Reason, criticized Kant’s interpretation of causality, which is written in the Second Analogy contained in the section of Principles of Pure Understanding. These criticisms express themselves along three main axes. By considering these criticisms, this article seeks to defend Kant’s account and to show that Schopenhauer didn’t understand properly the arguments that Kant has given. In this article, on the one hand, Kant’s position, in contrast with Schopenhauer’s view, is confirmed, but on the other hand, it is argued that Kant distorted the genuine meaning of causality and meant causality so that it was not consistent with the main aim that philosophers have taken at establishing causality, hence the criticism of this article of Kant’s explanation of causality.