تبيين نسبت‌هاي جهاني شدن و جهاني‌سازي با آموزه‌هاي ديني در عصر پساتجدد

Assoation between Globalization and religious education

ازميان‌رفتن مرزهاي زماني و مكاني و نزديكي فرهنگ‌ها و جوامع، موضوعي به نام جهاني شدن را به محافل سياسي، اقتصادي و فرهنگي وارد كرده، چالش‌ها و فرصت‌هايي را براي آموزه‌هاي ديني ايجاد كرده است. هدف از اين پژوهش تفكيك فرايند جهاني شدن و پروژه جهاني‌سازي غربي و تبيين نسبت‌هاي آن با آموزه‌هاي ديني است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي بود. پس از مطالعه اسناد موجود، تعاريف و نظريه‌هاي مختلف در زمينه جهاني‌شدن، جهاني‌سازي بررسي و تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها نشان داد مي‌توان نسبت‌هاي مختلفي بين اين دو مقوله با آموزه‌هاي دينيدر نظر گرفت؛ نسبت جهاني شدن با آموزه‌هاي ديني، نسبت جهاني‌سازي با آموزه‌هاي ديني و نسبت ميان جهاني‌شدن در وضعيت كنوني، با آموزه‌هاي ديني. يافته‌ها نشان داد جهاني شدن در راستاي جهاني‌كردن دين اسلام، يكي از اهداف آموزه‌هاي ديني است. اما جهاني‌سازي غربي در نقطه كاملاً مخالف با آموزه‌هاي ديني قراردارد.

Globalization has today removed many of the spacio-temporal borders between societies and cultures. In the Islamic culture, Islamic education is a central concept which is undeniably tied with the issue of globalization. Some researchers see globalization and becoming global as synonymous. This study uses a descriptive framework to define the tow concepts and to show their relationships with Islamic education in three dimensions: First, Globalization can be an end for Islamic education or it can be part of it in the process of becoming global. Second, Islamic education can be paradoxically opposed to globalization, differing with it in nature in spite of similarities. Third, globalization can be a threat for becoming global and Islamic education can be a threat as well, resulting in a gap in values. Having discussed the present issues, this paper offers suggestions for making religious education effective.