«نيمه غايب» و بازنمايي جدال سنت و تجدد در ايران دهه شصت تحليل گفتمان رماني از حسين سناپور

“The Absent Hall”, Representation of the conflicts between Traditionalism and Modernism in Iran during 1980s

نوشته حاضر به تحليل گفتمان رمان «نيمه غايب» نوشته حسين سناپور مي‌پردازد و با تكيه بر رويكرد پساساختگراي تحليل گفتمان لاكلو و موف، نشان‌ مي‌دهد كه سناپور در اين رمان جدال سنت و تجدد را در جامعه شهري دهه شصت ايران بازنمايي كرده و از ميان چشم‌انداز‌هاي مختلفي كه مي‌توان در اين باره اتخاذ كرد، مسيله هويت و بازيابي آن را انتخاب كرده است. اين بررسي نشان مي‌دهد كه متن سناپور، تمام تعارض‌هاي گفتمان‌هاي متفاوت سنتي را ناديده مي‌گيرد و همه آنها را تحت عنوان سنت، به شكلي مفصل‌بندي مي‌كند كه در تضاد با گفتمان تجدد قرار مي‌گيرد و گفتمان‌هاي سنت و تجدد را در آنچه در معنابخشيدن به هويت سوژه محل نزاع است، به شكلي متضاد و به نحوي بازنمايي مي‌كند كه گفتمان سنت بر مبناي تفاوت‌هاي جنسيتي و برتري و سلطه مرد و گفتمان تجدد بر مبناي برابري جنسيتي و در ابعادي كاملاً يكسان، حول گره‌گاه اصلي مرد/ زن بازنمايي مي‌شود. همچنين در متن سناپور، گرايش نسل جوان به گفتمان تجدد و در نهايت توفيق اين نسل در سامان‌دهي هويت خود بر اساس ابعاد اين گفتمان، به معناي عقب‌نشيني گفتمان هژمونيك سنت در برابر تجدد است.

This is an article about the discourse analysis of "The Absent Hall", a novel by Hossein San?pour. Depending on post-structural approach of "laclau and mouffe", it indicates that San?pour has depicted the challenge of tradition and modernity in the Iranian urban society of 1980s and has picked out the issue of Identity and its retrieval among different viewpoints. This study indicates that the San?pour novel disregards all of the distinctive traditional discourses and simultaneously articulates them in a way that they would be against modern discourses. His text organizes and represents the traditional and modern discourses about what is the disputing point of subject identity so antithetically that traditional discourse forms on the basis of gender differences and, in a broader scale, superiority of men over women. The younger generation tendency toward modernism, and finally, its success in forming its identity based on several dimensions of this discourse means the victory of modern discourse against the hegemony of traditional one