بررسي فراواني آسيب‌هاي تروماتيك دنداني و چگونگي پي‌گيري درمان آن‌ها در بيماران مراجعه كننده به دانشكده دندان‌پزشكي اصفهان در يك دوره پنج ساله

Traumatic dental injuries and their follow-up in patients attending Isfahan Dental School during a 5-year period (2005-2011)

چكيده مقدمه: ضربه به دندان يك مشكل جدي بهداشت عمومي به‌شمار مي‌آيد. مراقبت و پي‌گيري بعد از حادثه از اصول مهم درمان موفقيت‌آميز است. هدف از مطالعه‌ي حاضر بررسي آسيب‌هاي تروماتيك دنداني و چگونگي پي‌گيري درمان آن‌ها در بيماران مراجعه‌كننده به دانشكده دندان‌پزشكي اصفهان بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي گذشته‌نگر، پرونده‌ي كليه بيماران مراجعه‌كننده به بخش‌هاي تخصصي درمان‌ ريشه و اطفال با شكايت اصلي ضربه بررسي شد. نوع درمان، پي‌گيري، دليل عدم پي‌گيري، كامل بودن پرونده‌ها، اطلاعات دموگرافيك، شماره‌ي دندان، نوع، علت، محل و فاصله‌ي زماني وقوع ضربه تا مراجعه به دندان‌پزشك از پرونده‌ها استخراج گرديد. اطلاعات جمع‌آوري شده با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي در سطح معني‌دار 95/0مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: از تعداد 207 دندان داراي تروما در 127 بيمار بيش‌ترين شيوع در دندان‌هاي سانترال (6/69 درصد) دايمي ماگزيلا ديده شد. شايع‌ترين نوع ضربه، شكستگي تاج (8/33 درصد) بود. زمين خوردن و سقوط (8/44 درصد) بيش‌ترين شيوع را در ميان علل ضربه داشت. ميانگين تعداد مراجعات بعد از درمان بيماران 38/2 مرتبه بود. شايع‌ترين زمان‌هاي مراجعه بيماران به دندان‌پزشك پس از وارد شدن ضربه يك هفته (8/21 درصد) و 24 ساعت (3/20 درصد) بود. تنها 2/21 درصد از پرونده‌هاي موجود كامل بودند. نتيجه‌‌گيري: بر اساس مطالعه‌ي حاضر به‌ترتيب شايع‌ترين دندان درگير، نوع آسيب و عامل ضربه، دندان سانترال دايمي ماگزيلا، شكستگي تاج، زمين خوردن و سقوط مي‌باشد. كليد واژه‌ها: آسيب‌ها، اپيدميولوژي، دندان

Abstract Introduction: Trauma is considered a major problem in public health. Follow-up is of utmost importance in achieving desirable treatment results. The aim of the current study was to evaluate traumatic dental injuries and their follow-up in patients attending Isfahan Dental School. Materials and methods: In this retrospective descriptive study the records of all the patients attending the School’s Endodontic and Pediatric Department clinics with a chief complaint of trauma were assessed. Data including the treatments, follow-ups after the treatment, reasons for a halted follow-up, level of chart completeness, demographic data, tooth numbers, types of trauma, reasons for trauma and the place it occurred, and the time interval between the accident and dental visit were evaluated. Data were analyzed by descriptive statistics using SPSS 18 at a significance level of 95%. Results: Of 207 traumatized teeth in 127 patients, the most frequent tooth involved was the permanent maxillary central incisor (69.6%). The most frequent type of injury seen was crown fracture (33.8%). Falls and collapses (44.8%) were the most frequent underlying reasons for injuries. The mean number of follow-up visits was 2.38 times. The most frequent time interval between the accident and dental visit was one week (21.8%), followed by 24 hours (20.3%). Only 21.2% of the files were complete and comprehensive. Conclusion: According to the present study, the most frequent tooth with trauma, type of injury and underlying reason for the injury were permanent maxillary central incisors, crown fractures, and falls. Key words: Epidemiology, Tooth, Traumas