تعيين ابتلا سرمي تك سمي ها به گونه هاي لپتوسپيرا در اروميه

Determination of seroprevalance of leptospira serotypes in Urmia equine

لپتوسپيراها عامل لپتوسپيروز در انسان و دام بوده كه اهميت آن بهواسطه گزارشهاي مكرر جهاني رو به افزايش است. در اين مطالعه كه وضعيت سرمي پادتنهاي ضد لپتوسپيرا در تكسميهاي اروميه را نشان ميدهد؛ از تعداد 138 راس اسب و قاطر سرم خون تهيه و آزمايش آگلوتيناسيون ميكروسكوپي از سروتيپهاي پومونا، گريپوتيفوزا، هارجو، كانيكولا، ايكترهموراژيه، بالوم و استراليس انجام شد. از مجموع 13 درصدِ نرها و مادهها، 3/13 درصدِ نرها و 9/12 درصدِ مادهها به انواع سرمي زنده لپتوسپيرا پاسخ مثبت نشان دادند. از اين تعداد 3/16 درصد اسبها شامل 16 درصدِ نريانها و 4/16 درصدِ ماديانها و 9/6 درصد قاطرها شامل 5 درصدِ نرها و 9/7 درصدِ مادهها به لپتوسپيرا مثبت بودند. تفاوت بين اسبها و قاطرهاي نر و مادهي آلوده معنيدار نبود. در بين دامهاي مثبت، 9/38 درصد هارجو، 8/27 درصد گريپوتيفوزا، 2/22 درصد ايكترهموراژيه و 1/11 درصد كانيكولا بودند. ميزان 8/27 درصد تكسميها با عيار 1:100 به هارجو، 7/16 درصد گريپوتيفوزا و 2/22 درصد ايكترهموراژيه مثبت بوده در حاليكه 1/11 درصد تكسميها با عيار1:200 به هارجو، گريپوتيفوزا و كانيكولا يكسان مثبت بودند. حدود 1/94 درصد تكسميها به يك و 9/5 درصد به دو سرووار مثبت بودند. ميزان سرمي مثبت در سنين 6-1، 12-7 و 18-13 سال به ترتيب 7/17 درصد، 6/64 درصد و 7/17 درصد بود كه تفاوت معنيدار نبود. نتيجه اينكه واكنش سرمي مثبت به هارجو، گريپوتيفوزا و ايكترهموراژيه با عيار عمدتاً 1:100 در تكسميهاي اروميه ديده ميشود. شاخصهاي گونهي دامي، جنس و سن در ابتلا به لپتوسپيرا موثر نبودند. در راستاي افزايش سطح بهداشت همگاني و سالمسازي اسبها اجراي واكسيناسيون، مبارزه با جوندگان و اقدامات ضدعفوني مهم تلقي ميشوند

Leptospira spp is the cause of leptospirosis in human and livestocks. The global reports on increasing the leptospiral infection indicate the importance of disease among animals. This study demonstrates the seroprovalance of leptospiral antibodies in Urmia equine. The sera from 138 horses and mules were prepared. Microscopic agglutination test was carried out using live antigens representing grippotyphosa, icterrohaemoragia, canicula, hardjo, ballum, pomona and stralis. Overall, 12.3% including 11.1% males and 12.9% females had positive to the leptospiral serovars. Among horses, 16.3% including 16% stallions and 16.4% mares and mules 6.9% including 5% males and 7.9% females had positive to leptospira spp. The differences were not significant. Among seropositives, harjo was 41.2%, grippotyphosa 29.4%, icterohaemorrhagiae 23.5% and canicola 11.8%. The titer of 1:100 for hargo was 27.8%, grippotyphosa 16.7% and icterohaemorrhagiae 22.2% and titer 1:200 for each of harjo, grippotyphosa and canicola was 11.1%. Seropositive animals with one and two serovars were 94.1% and 5.9%, respectively. Age percentages in seropositive animals with 1-6, 7-12 and 13-18 years old were 17.7%, 64.6% and 17.7%, respectively, which were not significantly different. There was no significant difference between serovarsʹ distribution among equines. In conclusion the leptospiral infection is confirmed in Urmia equines in that the most serovars with titer 1/100 are harjo, grippotyphosa and icterhemorrhagia. There was no species, ages and gender difference in leptospiral infection in equine. In order to achieve the optimal public health standard and healthy equines vaccination of equine to leptospiral serovars, control of the rodents and hygienic methods will be considered the emerging practices.