تحليل خرده‌‌گفتمان‌‌هاي زنان در دوره مشروطيت

Analysis of Women’s Sub-discourses in Qajar era

غلبه قدرت گفتمان سنتي در دوران قاجار باعث ايجاد گفتمان‌‌ها و خرده‌‌گفتمان‌‌هايي شد كه در پاسخ به گفتمان سنتي و درواقع به‌عنوان مقاومتي دربرابر آن به‌وجود آمد. يكي از اين خرده‌‌گفتمان‌‌ها، خرده‌‌گفتمان‌‌هاي زنان است كه در سايه برخي گفتمان‌‌ها پديد آمد. مقاله حاضر با بررسي خواسته‌‌ها و اهدافِ زنان در اولين ورود آن‌ها به عرصه‌‌هاي اجتماعي و سياسي- يعني دوره‌‌اي كه مصادف است با شكل‌‌گيري انقلاب مشروطيت- به تحليل خرده‌‌گفتمان‌‌هاي زنان مي‌پردازد. در اين تحقيق به اين پرسش‌ها پاسخ مي‌دهيم: زنان در دوره مشروطيت در بازانديشي موقعيت خود به چه موضوعاتي توجه داشتند؟ در قالب چه دسته‌‌بندي‌‌ها و خرده‌‌گفتمان‌‌هايي قرار مي‌‌گرفتند؟ چه ايديولوژي‌هايي بر گفتمان‌‌هاي آن‌ها حاكم بود؟و در رويارويي با گفتمان هژمونيك جامعه چه جايگاهي به‌دست آوردند؟ تحليل خرده‌‌گفتمان زنان در عصر مشروطيت نشان مي‌دهد خرده‌‌گفتمان راديكال به‌دنبال‌‌ ايجاد تغييرات بنيادي است؛ درحالي كه در خرده‌‌گفتمان ميانه‌‌رو خواسته‌‌هاي قابل دسترس‌‌تر دنبال مي‌‌شود.

Dominationof thetraditionaldiscoursein Qajar era created the discoursesandsubdiscourses amongdifferent groupsof society that emerged as resistance against traditional discourse. Amongthese sub discourseswere sub discourses ofthe womenthatcamein the shadowof somediscourses. The purpose of this paper is to analyze women’s resistance sub discourses, their challenges and interactions from a sociological standpoint through studying their writings and publications in Qajar era. In this study we aim to address the following questions: What topics were the women concerned with regarding the rethinking of their situation during the Qajar era? To what categories and sub-discourses they belong and what ideologies govern their discourses?In succeeding the official discourse of the Qajar era what positions did they achieve? The analysisof women’s sub-discourses show that radical sub-discourse aims to createfundamentalchanges, while the moderate sub-discourse follows the available demands.