اسلام‌گرايي: گفتمان مقاومت

Islamism: Discourse of Resistance

مسيله اساسي اين مقاله، اسلام‌گرايي به‌عنوان گفتمان سياسي- اجتماعي است. فرضيه پژوهش اين است كه گفتمان اسلام‌گرايي نوعي مقاومت دربرابر سلطه گفتمان مدرنيته غربي است. گفتمان اسلام‌گرايي با تعريف سياسي از اسلام، نيروهاي به‌حاشيه‌رانده گفتمان مدرنيزاسيون را جذب مي‌كند. اين گفتمان با صورت‌بندي جديدي از اسلام، الگوي بديلي براي مديريت جامعه پيشنهاد مي‌كند. گفتمان اسلام‌گرايي مدرنيزاسيون غربي در كشورهاي اسلامي را به‌چالش مي‌كشد. اسلام‌گرايان با به‌دست دادن روايتي سياسي از اسلام، به گردآوري نيروهاي مقاومت دربرابر سلطه گفتمان مدرنيته غربي مي‌پردازند.

The main problem of this article is Islamism as a social –political discourse. The hypothesis is that Islamism is a typical resistance against the hegemony of European modernity discourse. Islamism discourse, with political definition from Islam, attracts the forces of marginalized and excluded from modernization discourse. This discourse suggests an alternative model for community management through a new formation that offers from Islam. Islamism discourse challenges the European modernization in Islamic societies. With offering a political narrative from Islam, Islamists provide resistance forces against the hegemony of European modernity discourse.