اثر بخشي گروه درماني شناختي - رفتاري بر اختلال بي اعتنايي- مقابله اي و پرخاشگري دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي شهر اهواز

The Effect of Group Cognitive–Behavior Therapy on Oppositional Defiant Disorder and Aggression in Guidance School Female Students in Ahvaz

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي اثر بخشي گروه درماني شناختي - رفتاري بر اختلال بي اعتنايي - مقابله اي و پرخاشگري دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي شهر اهواز بود. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون، پس ازمون و گروه كنترل بوده است جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي بودند. نمونه پژوهش به صورت تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. تعداد 30 نفر از 65 دانش آموزي كه با توجه به مصاحبه باليني با والدين و پرسشنامه بي اعتنايي - مقابله‌اي (ODBI)، كه توسط والدين تكميل شده بود، تشخيص اختلال بي اعتناي - مقابله اي دريافت كرده بودند، به شيوه تصادفي انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه پرخاشگري باس و پري را به عنوان پيش آزمون تكميل كردند. گروه آزمايش 8 جلسه گروه درماني شناختي - رفتاري دريافت كردند اما گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. يافته ها: نتايج تحليل واريانس چند متغييري نشان داد كه گروه درماني شناختي -رفتاري در بهبود علايم بي‌اعتنايي مقابله‏اي و پرخاشگري موثر بوده است، و ميانگين نمره هاي پس آزمون گروه آزمايش در بي اعتنايي مقابله‏اي و پرخاشگري نسبت به پيش آزمون وگروه كنترل كاهش يافته است. نتيجه گيري: گروه درماني شناختي - رفتاري، باعث كاهش علايم بي اعتنايي -مقابله‏اي و پرخاشگري دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي شده است.

Background and Objective: The purpose of this study was to investigate the effect of group cognitive–behavior therapy on oppositional defiant disorder and aggression among guidance school female students. Subjects and Methods: The research method was semi experimental with pre-post and control group. The sample consisted of 65 female students who were selected by random cluster sampling, clinical interview with their parents and oppositional defiant behavior inventory (ODBI). Thirty students were selected randomly and randomly divided into two groups as experimental and control. The subjects also completed Buss and Perry Inventory. Then 8 sessions of cognitive–behavior therapy was held for experimental group but the control group did not receive any intervention. For analyzing the data, MANCOVA test was used. Result: The results revealed that there was a significant difference between experimental and control group in oppositional defiant disorder and aggression (P < 0.001). The rate of oppositional defiant disorder and aggression in experimental group was significantly decreased in compare to pre test and control group. The results indicated that group cognitive –behavior therapy was effective to reducing the oppositional defiant disorder and aggression (P < 0.001). Conclusions: Group cognitive–behavior therapy can decrease the oppositional defiant disorder and aggression in guidance school female students.