مقايسه دقت راديوگرافي ديجيتال و معمولي در تشخيص پوسيدگي هاي راجعه: مطالعه ي آزمايشگاهي

Comparison of the Accuracy of Digital and Conventional Radiography in the Diagnosis of Recurrent Caries: An in vitro Study

زمينه و هدف: هدف از اين مطالعه آزمايشگاهي مقايسه دقت تشخيصي راديوگرافي ديجيتال و معمولي در تشخيص پوسيدگيهاي راجعه ميباشد. پوسيدگيهاي ثانويه يكي از مهمترين دلايل تعويض ترميمها ميباشند. راديوگرافي ها روشهايي مناسب و عالي جهت تشخيص پوسيدگي هايي هستند كه از نظر باليني آشكار نمي باشند. روش بررسي: در اين مطالعه آزمايشگاهي، در سطوح پروگزيمال 52 دندان پره مولر سالم حفره جهت ترميم كلاس 2 آمالگام ايجاد شده و ضايعات پوسيدگي 0/5 در نيمي از حفره ها ايجاد mm بصورت مصنوعي توسط يك فرز روند شد. نيم ديگر حفرات به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. حفرات بصورت تصادفي در مزيال و يا ديستال تهيه شده و با آمالگام ترميم شدند. از دندان ها با شرايط يكسان راديوگرافي ديجيتال و معمولي تهيه شد و سپس تصاوير توسط دو راديولوژيست فك و صورت ارزيابي شدند. وجود يا عدم وجود پوسيدگي راجعه توسط دو مشاهدهگر بررسي شد. داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري كي دو و فيشر آناليز شدند. يافتهها: در سطح مزيال، ويژگي و حساسيت راديوگرافي ديجيتال به ترتيب 0 به دست آمد. / 0 و 920 / 0 و راديوگرافي معمولي به ترتيب 928 / 0/990 و 962 0 و / در سطح ديستال، ويژگي و حساسيت راديوگرافي ديجيتال به ترتيب 954 0 محاسبه گرديد. / 0 و 904 / 0/971 و راديوگرافي معمولي به ترتيب 912 نتيجهگيري: تكنيك راديوگرافي ديجيتال يك روش دقيق براي تشخيص پوسيدگي هاي ثانويه با حساسيت و ويژگي بالاتر از راديوگرافي معمولي است.

Background and Objective: Recurrent caries are one of the main reasons for replacing restorations. There are different methods for the detection of secondary caries. However, radiography is an excellent method for detection of carries which are not clinically obvious. Aim of this study was to compare the accuracy of digital and conventional radiography in the diagnosis of recurrent caries. Subjects and Methods: In this in vitro study, 52 healthy human premolars were used. Amalgam class 2 cavities were prepared on both proximal surfaces. Artificial caries lesions were made by a round 0.5 mm bur in half of the boxes. The other half were considered as control boxes. Then the teeth were embedded in acryl in a similar position to clinic. Digital and conventional radiographs were obtained. Images were evaluated by two oral and maxillofacial radiologists for recurrent carries. The resulting data was analyzed using Pearson Chi-Square and Fisherʹs Exact Tests. Results: In the mesial surface, the specificity and sensitivity were 0.990 and 0.962 for digital radiography versus 0.928 and 0.920 for conventional radiography. In the distal surface, the specificity and sensitivity were 0.928 and 0.920 for digital radiography compare with 0.954 and 0.971 for conventional radiography. Conclusion: The results of this in vitro study suggest that digital radiography technique is a safe method for the diagnosis of secondary caries with higher sensitivity and specificity than conventional radiography.