تاثير تدابير پرستاري بر ميزان بروز دليريوم در بيماران بستري بخش مراقبت‌هاي ويژه قلبي بيمارستان‌هاي شهر شيراز

زمينه و هدف: پذيرش در بخش مراقبت‌هاي ويژه به طور بالقوه يك حادثه استرس‌زا است كه در آن درد و اختلالات فيزيولوژيك ناشي از بيماري حاد همراه با اختلالات عاطفي ثانويه ممكن است منجر به سندرم بخش مراقبت‌هاي ويژه يا دليريوم (Delirium) گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير تدابير پرستاري بر ميزان بروز دليريوم در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه قلبي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني بر روي 120 بيمار (دو گروه 60 نفري مداخله و كنترل) بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه قلبي بيمارستان‌هاي شهر شيراز در سال 1391 و در طي 4 ماه انجام شد. مداخلات از زمان پذيرش بيمار تا زمان ترخيص و حداكثر يك هفته به صورت گوش دادن به راديو و ملاقات با افراد خانواده در ساعاتي خارج از ساعات ملاقات بر روي گروه مداخله اجرا گرديد و گروه كنترل نيز مراقبت‌هاي معمول بخش را دريافت كردند. در طي انجام مداخله روزي دو بار احتمال بروز اختلال شناختي با استفاده از آزمون معاينه مختصر وضعيت رواني (Mini mental state examination يا MMSE) در كليه نمونه‌هاي پژوهش بررسي شد و بروز دليريوم در موارد مشكوك اين آزمون، توسط معيار (Diagnostic and statistical manual of mental disorders-4th-Text revision) DSM-IV-TR تاييد گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي كاي دو، من ويتني يو و ويلكاكسون توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: با ميزان بروز تنها يك مورد (7/1 درصد) در گروه كنترل، اختلاف آماري معني‌داري در مقايسه با گروه مداخله مشاهده نشد (315/0 = P)، اما مقايسه ميانگين نمرات شناختي در هر دو گروه، افزايش قابل توجهي در نمرات كل شناختي گروه مداخله پس از مداخلات (46/3 ± 58/26) در مقايسه با قبل از آن (74/3 ± 70/24) و با گروه كنترل (72/3 ± 72/24) نشان دادند (003/0 = P). نتيجه‌گيري: تدابير به كار رفته در اين پژوهش در ميزان بروز دليريوم تاثيري نداشت، اما با توجه به افزايش ميانگين نمرات شناختي افراد مي‌تواند به عنوان يك روش بي‌خطر غير دارويي در راستاي پيشگيري از بروز دليريوم در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه قلبي به كار رود. كليد واژه‌ها: دليريوم، بروز، تدابير پرستاري، مراقبت‌هاي ويژه قلبي

ABSTRACT Background and Objective: Admission in intensive cardiac care units (CCU) is potentially a stressful event that pain and physiological disorders of patients due to acute illness, with secondary affective disorders, may lead to the CCU syndrome or delirium. This study examined the impact of multifactorial interventions on the incidence of delirium in patients hospitalized to intensive cardiac care units in Shiraz, Iran. Materials and Method: In this study, a clinical trial was carried out on 120 patients (who were divided into two intervention and control groups) admitted to CCU of Shiraz’s hospitals, during 4 months, in 2012. In the Intervention group, patients were allowed to listen to the radio and also family visits outside the visiting hours. And patients in the control group received the normal and routine CCU cares. During interventions cognitive impairment in samples assessed by using mini-mental state examination (MMSE), twice a day, and suspected cases, for incidence of delirium, confirmed by the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV-TR) criteria. Data analysis was done by descriptive statistics and non-parametric tests. Results: Given the only incidence rate of 0.8% in control group, there was no statistically significant difference compared with the intervention group (P = 0.315). However, the results showed a significant increase in cognitive scores in the intervention group after interventions (26.58 ± 3.46) compared with pre-intervention phase (24.70 ± 3.74) and with the control group (24.72 ± 3.72), (P = 0.003). Conclusion: The applied intervention in this study did not affect on delirium incidence rate but considering the increasing of mean cognitive scores, it can be applied as a non-pharmacological and safe method in CCU patients to prevent incidence of delirium. Keywords: Delirium, incidence, nursing interventions, intensive cardiac care unit