چرا قدرتهاي بزرگ در جنگهاي كوچك بد عمل مي‌كنند؟

Why Great Powers Fight Small Wars Badly

اين مقاله به بررسي عملكرد ناموفق قدرتهاي بزرگ صنعتي و نظامي دنيا در جنگهاي كوچك مي‌پردازد. منظور نويسنده مقاله از جنگهاي كوچك، جنگهايي با ماهيت محدود است كه عموماً براي مقابله با شورش و قيامهاي شهري و چريكي و نيز براي بيرون راندن دشمن اشغالگر از منطقه خاصي صورت مي‌گيرد. نويسنده مقاله بر اين عقيده است كه پيروزي و موفقيت در جنگهاي كوچك از طريق تكنيكها و روشهاي موفقيت‌آميز به كار رفته در جنگهاي تمام عيار حاصل نمي‌شود. به عبارت ديگر؛ جنگهاي كوچك داراي ماهيتي نامتقارن هستند كه با ماهيت متقارن ديگر جنگها كاملاً متفاوت است. اين ماهيت عدم تقارن را مي‌توان در استراتژي به كار رفته در جنگ، تكنولوژي مورد استفاده در نبردها و نيز اراده طرفهاي درگير در جنگ مشاهده كرد. اين بدان معناست كه گروههاي شورشي و بومي، جنگهاي كوچك را جنگي كامل قلمداد كرده و از اراده بسيار قوي براي نابودي دشمن خود برخوردارند، اما در عين حال از لحاظ تكنولوژي نظامي در سطح بسيار پايين‌تري از دشمن خود قرار دارند.

This article explores the reasons behind the failure of great industrial / military powers of the world in small wars. What the author of the article means by small wars, is the wars with limited nature, generally aiming at countering urban and guerilla insurgencies or defeating an occupier enemy and forcing it to leave out the given area. The author of this article asserts that success and victory cannot be achieved in small wars through the proven techniques and methods of total full spectrum wars. In other words, small wars have an asymmetric nature, which is totally different from symmetric nature of other wars. This asymmetric nature can be observed in strategy and technology used in the wars, plus in the wills of the war parties. This means that indigenous groups and insurgent consider small wars, as total wars and have a strong will to defeat their enemies; however, they are far behind their enemies with regard to military technology.