طبقه بندي افعال زبان فارسي بر اساس ساخت رويدادي و نمودي

Vowel harmony and disharmony in Azerbaijani Turkish language Classification of Persian Verbs based on Event and Aspectual

ارتباط بين فعل و موضوع هاي آن از مسايل بحث برانگيز است. در اين زمينه نظريههايي مطرح شده است و همگي در پي يافتن پاسخ اين مسيلهاند كه چگونه معناي فعل در تعيين موضوعهايش در سطوح نحوي و معنايي و هم چنين بازنمايي موضوع نقش ايفا ميكند. به گفته لوين (2005) ساخت نمودي و ساخت رويدادي اولين عامل معنايي تعيين كننده در بازنمايي موضوع هستند؛ لذا به دليل اهميت ساخت رويدادي و نمودي، در اين مقاله سعي شده است تا از منظر ساخت نمودي افعال زبان فارسي طبقه بندي شوند. به همين منظور ابتدا به مباحث نظري و طبقه بندي هاي موجود در اين زمينه پرداخته شده است و سپس پيكره اي متشكل از 60 فعل فارسي به پيروي از نظريه كرافت (2012) مورد بررسي قرار گرفتند. در نتيجه بررسي افعال به 4 طبقه اصلي و 10 طبقه فرعي تقسيم شدند.

The relationship between verbs and their arguments is a widely debated topic in linguistics. This important area of research explores current theories of how a verb’s semantics can determine the morphosyntactic realization of its arguments. According to Levin (2005) event structure and aspectual structure are the first determining factors in argument realization. So, in this article we aimed to categorize Persian verbs based on their event and aspectual structure. To this aim, a corpus of 60 verbs was constructed. Following Croft (2012) the corpus was first categorized into 4 main groups. Accordingly, by employing a two-dimensional geometric model, including a time and a change diagram, we demonstrated that each of the four groups can be divided into a number of sub-groups. Overall, presenting 10 diagrams, the corpus was categorized into 10 verb groups.